Zaciąg ochotniczy kobiet do pomocniczej służby wojskowej w Polskich Siłach Zbrojnych.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 14 grudnia 1942 r.
wydane w porozumieniu z Ministrami Spraw Zagranicznych, Wewnętrznych i Opieki Społecznej o zaciągu ochotniczym kobiet do pomocniczej służby wojskowej w Polskich Siłach Zbrojnych.

Na podstawie art. 102 ust. 2. ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym z dnia 9. kwietnia 1938 r. (Dz.U.R.P. Nr 25 poz. 220) zarządzam zaciąg ochotniczy kobiet do pomocniczej służby wojskowej na terenie W. Brytanii i innych obszarach, na których znajdują się ochotniczki do pomocniczej służby wojskowej w Polskich Siłach Zbrojnych.

Rozdział  I.

Zasady ogólne orgarnizacji pomocniczej służby wojskowej kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych.

§  1.
Pomocnicza służba wojskowa kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych obejmuje następujące rodzaje służb:
1)
służba zdrowia,
2)
służba administracyjno-gospodarcza,
3)
służba techniczna:
a)
łączność i
b)
transportowa,
4)
służba kulturalno-oświatowa ("świetliczarek"), oraz innych utworzonych w miarę potrzeb i zadań Sił Zbrojnych.

Ochotniczkom przysługuje prawo wyboru rodzaju służby w ramach ich przydatności.

§  2.
Ramy pomocniczej służby wojskowej kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych, jej organizacja, umundurowanie, uposażenie oraz sposób administrowania - uregulują osobne rozkazy Ministra Obrony Narodowej.

Rozdział  II.

Warunki przyjęcia ochotniczek, oraz tryb zaciągu i powołania do pomocniczej służby wojskowej kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych.

§  3.
Ochotniczki, zgłaszające się do pomocniczej służby wojskowej w Polskich Siłach Zbrojnych, powinny odpowiadać następującym warunkom:
a)
posiadać obywatelstwo polskie,
b)
wiek od ukończonych lat 19 do ukończonych lat 45,
c)
niekaralność za przestępstwa powodujące obowiązkowe lub fakultatywne wykluczenie od obowiązku odbycia służby wojskowej w myśl art. 14 ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym,
d)
zdolność fizyczną i umysłową do pełnienia służby wojskowej, stwierdzoną przez konsularną komisję poborową.
§  4.
Ochotniczki do pomocniczej służby wojskowej kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych, odpowiadające warunkom określonym w par. 3, wnoszą pisemne podania do Konsulatu R.P., wymieniając, w jakim rodzaju służby pomocniczej z pośród wymienionych w par. 1, chciałyby pełnić służbę.

Do podania należy dołączyć:

a)
życiorys,
b)
świadectwo dotyczące fachowych wiadomości lub zajmowanych stanowisk w służbie państwowej, samorządowej lub prywatnej,
c)
zezwolenie rodziców lub opiekunów prawnych dla niepełnoletnich (do ukończonych lat 21), o ile to możliwe,
d)
metrykę urodzenia,
e)
poświadczenie obywatelstwa polskiego.

W razie braku dokumentów oryginalnych, wyszczególnionych w par. 3 i 4, względnie odpisów lub dokumentów zastępczych - (paszport, legitymacja) Konsulat we własnym zakresie oceni czy dana osoba odpowiada warunkom.

§  5.
Konsulat R.P. na podstawie przedstawionych dokumentów ocenia czy dana osoba odpowiada warunkom wymienionym w par. 3.

Podania ochotniczek, odpowiadających wymaganym warunkom - Konsulat R.P. przesyła do Ministerstwa Obrony Narodowej, względnie do delegata Ministerstwa Obrony Narodowej do decyzji.

Podania, które nie odpowiadają warunkom formalnym Konsulat załatwia odmownie, zwracając proszącym dokumenty.

Po zwrocie z Ministerstwa Obrony Narodowej wzgl. od delegata Ministerstwa Obrony Narodowej zaopiniowanych podań, Konsulat R.P. zestawia na ich podstawie arkusze poborowe.

§  6.
Zakwalifikowane do pomocniczej służby wojskowej w Polskich Siłach Zbrojnych ochotniczki, będą powołane przez Konsulat R.P. za pomocą wezwań imiennych przed konsularną komisją poborową. W wezwaniach będą podane miejsce i data stawienia.

Termin stawienia się ochotniczek przed konsularną komisją poborową ustali Minister Obrony Narodowej wzgl. delegat Ministra Obrony Narodowej w porozumieniu z właściwym Konsulem. Nie stawienie się ochotniczki w wyznaczonym terminie przed komisję poborową należy uważać za cofnięcie zgłoszenia, o ile nie uzasadni ona przyczyn niestawiennictwa w sposób wystarczający.

§  7.
Konsularna komisja poborowa, w myśl art. 31 ust. 1 i 2 ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym, urzęduje w następującym składzie:

- Przewodniczący - Konsul R.P. wzgl. jego zastępca.

- Członkowie:

- przedstawicielka P.S.W.K. wyznaczona przez Min. Obrony Narodowej wzgl. przez delegata Ministerstwa Obrony Narodowej,

- komendant Uzup. lub oficer wyznaczony przez Ministra Obrony Narodowej, względnie przez upoważnionego przezeń dowócę,

- 1 lekarka - z ramienia Min. Obr. Narod.

- 1 lekarka - wyznaczona przez Konsulat R.P.

§  8.
Konsularna komisja poborowa przeprowadza przegląd ochotniczek oraz ustala:

- zdolność do pomocniczej służby wojskowej, a przedstawicielka P.S.W.K. ustali zależnie od kwalifikacji rodzaj służby pomocniczej.

§  9.
Konsularna komisja poborowa dla ochotniczek pomocniczej służby wojskowej w Polskich Siłach Zbrojnych pełni swe czynności z zastosowaniem przepisów par. 115 do 136 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U.R.P. Nr 20. z dnia 17. III. 1939 r.).

Konsularna komisja poborowa urzęduje zasadniczo w lokalu dostarczonym przez Konsulat. Koszta komisji poborowej oraz przejazd ochotniczek do konsularnej Komisji poborowej pokrywa się z budżetu Min. Spraw Zagranicznych.

§  10.
W razie uznania ochotniczki za zdolną do pomocniczej służby wojskowej, podpisuje ona zobowiązanie do odbycia ochotniczej służby wojskowej według wzoru zał. Nr 1.
§  11.
Przewodniczący konsularnej komisji poborowej ogłasza ochotniczkom orzeczenie komisji poborowej, po czym ochotniczki uznane za zdolne wpisuje do ewidencji wojskowej.

Ochotniczkom uznanym za niezdolne przewodniczący komisji zwraca dokumenty załączone do podania za potwierdzeniem ich odbioru, oraz wydaje im zaświadczenie, stwierdzające ich niezdolność do pomocniczej służby wojskowej kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych (jak - zał. Nr 2).

Ochotniczkom, uznanym za zdolne do pomocniczej służby wojskowej w Polskich Siłach Zbrojnych, przewodniczący komisji wydaje zaświadczenie, stwierdzające powołanie do pomocniczej służby wojskowej (jak - zał. Nr 3).

Z chwilą podpisania przez ochotniczkę, uznaną za zdolną do pomocniczej służby wojskowej, zobowiązania do odbycia tej służby, staje się ona osobą stanu urlopowanych i pozostaje w tym stanie do chwili zaliczenia jej do stanu faktycznego jednostki organizacyjnej Polskich Sił Zbrojnych (Wojska Lądowego, Lotnictwa i Marynarki Wojennej) na podstawie powołania i osobistego zgłoszenia się do służby.

Stosunek służbowy kobiety, należącej do kategorii osób stanu urlopowanych - do władz wojskowych oraz jej odpowiedzialność przed sądem wojskowym i dyscyplinarnym są takimi jak mężczyzny, należącego do kategorii tychże osób.

Kobieta należąca do kategorii osób stanu urlopowanych staje się żołnierzem w czynnej służbie wojskowej z chwilą zaliczenia jej do stanu faktycznego jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych na podstawie powołania i osobistego zgłoszenia się do służby i jest tym żołnierzem do chwili faktycznego, indywidualnego zwolnienia z czynnej służby wojskowej.

W tym okresie czasu podlega ona właściwości sądów wojskowych oraz zasadniczo wszystkim przepisom wojskowym karnym, dyscyplinarnym i administracyjnym, jak żołnierz mężczyzna w czynnej służbie wojskowej.

§  12.
Konsularna komisja poborowa zakłada ewidencję pomocniczej służby wojskowej kobiet w formie:
a)
karty ewidencyjnej,
b)
zeszytu ewidencyjnego.

Po dokonaniu czynności poborowych, Konsulat przesyła karty ewidencyjne i zeszyty ewidencyjne ochotniczek uznanych za zdolne do pomocniczej służby wojskowej - do właściwej K.U.

§  13.
Termin powołania ochotniczek do pomocniczej służby wojskowej w Polskich Siłach Zbrojnych wyznacza każdorazowo Minister Obrony Narodowej. Powołanie następuje za pomocą kart powołania rozsyłanych przez Komendę Uzupełnień.
§  14.
Przejazd powołanych do pomocniczej służby wojskowej do jednostek organizacyjnych Polskich Sił Zbrojnych, odbywa się na koszt Ministerstwa Obrony Narodowej.
§  15.
Dla kobiet zatrudnionych w Polskich Siłach Zbrojnych przed wydaniem niniejszego rozporządzenia (jak świetliczarki, sanitariuszki itp.), wystarczają zbiorowe wnioski ich przełożonych władz (Dowództwo I. Korpusu Panc.-Mot., Zarząd Główny P.C.K. itp.) zestawione na podstawie indywidualnych podań.

Obowiązują je jednak przepisy wymienione w par. 8, 10, 11, 12, 13 i 14 tego rozporządzenia.

Rozdział  III.

Obowiązki i prawa żołnierzy pomocniczej służby wojskowej kobiet.

§  16.
Żołnierze pomocniczej służby wojskowej kobiet Polskich Sił Zbrojnych nie nabywają uprawnień, wynikających z pełnienia wojskowej służby stałej. Pomocnicza służba wojskowa, pełniona przez kobiety, jest równoznaczna z czynną służbą wojskową i podlega zaliczeniu na równi z nią we wszystkich wypadkach, jakie przewidują lub przewidywać będą ustawy i rozporządzenia po powrocie do Kraju.
§  17.
Żołnierze, zwolnieni z pomocniczej służby wojskowej kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych na skutek zupełnej niezdolności do tej służby, uzyskują prawo do opieki na terenie W. Brytanii i innych obszarach, na których znajdują się oddziały Polskich Sił Zbrojnych ze strony Ministerstwa Opieki Społecznej, jak żołnierze zwolnieni ze służby czynnej.

Jeżeli nastąpiła całkowita lub częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej na skutek kalectwa lub chorób, powstałych w związku z pełnieniem służby pomocniczej, żołnierze pomocniczej służby wojskowej kobiet Polskich Sił Zbrojnych uzyskują na terenie W. Brytanii i innych obszarach, na których znajdują się oddziały Polskich Sił Zbrojnych, prawo do zaopatrzenia, przyznanego przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej żołnierzom, zwolnionym w tych samych okolicznościach ze służby czynnej. Po powrocie do Kraju prawo zaopatrzenia inwalidzkiego tych osób będzie zrealizowane na podstawie obowiązujących przepisów o zaopatrzeniu inwalidzkim. Ochotniczki pomocniczej służby wojskowej kobiet, powołane z terenu W. Brytanii w chwili zwolnienia mają prawo do zasiłku odzieżowego w wysokości £6.-

§  18.
W sprawie zwolnienia z pomocniczej służby wojskowej kobiet, badania stanu zdrowia w czasie odbywania służby - stosowane będą odpowiednie przepisy rozporządzenia wykonawczego do ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz.U.R.P. Nr 20, z dnia 17 marca 1939 r.) ze szczególnym uwzględnieniem par. 373 i 378 tegoż rozporządzenia.

Przy zwolnieniu żołnierzy z pomocniczej służby wojskowej kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych wskutek zupełnej niezdolności do tej służby, obowiązują "Tymczasowe Przepisy o postępowaniu rewizyjno-lekarskim względem żołnierzy Wojska Polskiego, formowanego na terenie Wielkiej Brytanii", z tym, że skład komisji rewizyjno-lekarskiej ustali rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej.

Specjalne przepisy uzupełniające, dotyczące badania lekarskiego kobiet, wyda Minister Obrony Narodowej.

Rozdział  IV.

Rozwiązanie stosunku służbowego.

§  19.
Rozwiązanie stosunku służbowego następuje w wypadku:
a)
skazania prawomocnym wyrokiem sądu, pociągającym za sobą wydalenie z wojska, lub marynarki wojennej,
b)
zwolnienia z tej służby wskutek częściowej lub całkowitej demobilizacji na rozkaz Ministra Obrony Narodowej,
c)
zwolnienia z powodu zupełnej niezdolności do służby, stwierdzonej w drodze postępowania rewizyjno-lekarskiego,
d)
zwolnienia z tej służby na skutek specjalnych rozkazów Ministra Obrony Narodowej.

Rozdział  V.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Zmiany w prawie

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024
Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024
Na zwolnieniu w jednej pracy, w drugiej - w pełni sił i... płacy

Przebywanie na zwolnieniu lekarskim w jednej pracy nie wykluczy już możliwości wykonywania pracy i pobierania za nią wynagrodzenia w innej firmie czy firmach. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przygotowało właśnie projekt ustawy, który ma wprowadzić też m.in. definicję pracy zarobkowej - nie będzie nią podpisanie w czasie choroby firmowych dokumentów i nie spowoduje to utraty świadczeń. Zwolnienie lekarskie będzie mogło przewidywać miejsce pobytu w innym państwie. To rewolucyjne zmiany. Zdaniem prawników, te propozycje mają sens, nawet jeśli znajdą się tacy, którzy będą chcieli nadużywać nowych przepisów.

Beata Dązbłaż 29.10.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do połowy przyszłego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz trzeci czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa medycznego. Ostatnio termin wyznaczono na koniec tego roku, teraz ma to być czerwiec 2025 r.

Beata Dązbłaż 23.09.2024
Darowizny dla ofiar powodzi z zerową stawką VAT

Można już stosować zerową stawkę VAT na darowizny dla ofiar powodzi - rozporządzenie w tej sprawie obowiązuje od 18 września, ale z możliwością stosowania go do darowizn towarów i nieodpłatnych usług przekazanych począwszy od 12 września do 31 grudnia 2024 r. Stawka 0 proc. będzie stosowana do darowizn wszelkiego rodzaju towarów lub usług niezbędnych do wsparcia poszkodowanych.

Monika Sewastianowicz 18.09.2024
Lewiatan: Za reformę płacy minimalnej będą musieli zapłacić pracodawcy

Projekt ustawy o minimalnym wynagrodzeniu jest słaby legislacyjnie. Nie tylko nie realizuje celów zawartych w unijnej dyrektywie, ale może przyczynić się do pogłębienia problemów firm i spadku zatrudnienia. Nie poprawi też jakości pracy w naszym kraju. Utrwala zwiększanie presji płacowej – uważa Konfederacja Lewiatan.

Grażyna J. Leśniak 10.09.2024