Konwencja (nr 17) w sprawie odszkodowania za wypadki przy pracy. Genewa.1925.06.10.

KONWENCJA

w sprawie odszkodowania za wypadki przy pracy,

przyjęta w Genewie dnia 10 czerwca 1925 r.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tym wiedzieć należy, wiadomym czynimy:

W dniu dziesiątym czerwca tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku przyjęty został w Genewie przez Ogólną Konferencję Międzynarodowej Organizacji Pracy, na jej siódmej sesji, projekt konwencji w sprawie odszkodowania za wypadki przy pracy o następującym brzmieniu dosłownym:

PROJEKT KONWENCJI

w sprawie odszkodowania za wypadki przy pracy.

Konferencja Ogólna Międzynrodowej Organizacji Pracy Ligi Narodów,

zwołana w Genewie przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrawszy się tam w dniu 19 maja 1925 r. na swej siódmej sesji,

postanowiwszy przyjąć pewne wnioski, dotyczące odszkodowania za wypadki przy pracy, która to sprawa objęta jest pierwszym punktem porządku obrad sesji, i

postanowiwszy, że wnioski te mają być ujęte w formę projektu konwencji międzynarodowej,

przyjmuje w dniu dziesiątym czerwca tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku następujący Projekt Konwencji do ratyfikacji przez Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, zgodnie z postanowieniami Części XIII Traktatu Wersalskiego i odpowiednich Części innych Traktatów Pokoju:

Artykuł  1

Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, ratyfikujący niniejszą konwencję, zobowiązuje się do zapewnienia ofiarom wypadków przy pracy lub członkom ich rodziny warunków odszkodowania, co najmniej równych tym, które przewiduje niniejsza konwencja.

Artykuł  2

Ustawy i rozporządzenia o odszkodowaniu za wypadki przy pracy winny stosować się do robotników, pracowników umysłowych lub uczniów zatrudnionych w przedsiębiorstwach, eksploatacjach i zakładach jakiegokolwiek bądź rodzaju, publicznych lub prywatnych.

Jednakże każdy Członek będzie mógł przewidzieć w swym ustawodawstwie krajowym takie wyjątki, jakie uzna za konieczne, o ile chodzi o:

a) osoby, wykonujące prace dorywcze, nie związane z przedsiębiorstwem pracodawcy;

b) chałupników;

c) członków rodziny pracodawcy, którzy pracują wyłącznie na jego rachunek i żyją z nim we wspólnym gospodarstwie domowym;

d) pracowników nie zatrudnionych pracą fizyczną, których zarobek przekracza granicę, jaką może ustalić ustawodawstwo krajowe.

Artykuł  3

Nie są objęci niniejszą konwencją:

a) marynarze i rybacy, co do których stanowić będzie późniejsza konwencja;

b) osoby, korzystające ze specjalnego systemu ubezpieczeniowego, co najmniej równoważnego z przewidzianym w niniejszej konwencji.

Artykuł  4

Niniejsza konwencja nie będzie stosowała się do rolnictwa, co do którego pozostaje w mocy konwencja o odszkodowaniu za wypadki przy pracy w rolnictwie, przyjęta na trzeciej sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy.

Artykuł  5

Odszkodowanie należne w razie wypadków, które spowodowały śmierć lub stałą niezdolność do pracy, będzie wypłacane ofierze wypadku przy pracy lub członkom jej rodziny w postaci renty.

Jednakże odszkodowanie to będzie mogło być wypłacane w całości lub w części w postaci wartości kapitałowej, jeżeli właściwym władzom będzie dana gwarancja należytego zużytkowania tej wartości kapitałowej.

Artykuł  6

W razie niezdolności do pracy odszkodowanie będzie przyznane najpóźniej od piątego dnia po wypadku, niezależnie od tego, czy udziela go pracodawca, czy instytucja ubezpieczeniowa od wypadków, czy też instytucja ubezpieczeniowa na wypadek choroby.

Artykuł  7

Dodatkowe odszkodowanie będzie przyznane ofiarom wypadków przy pracy, które znajdują się w takim stanie niezdolności do pracy, że wymagają stałej opieki innej osoby.

Artykuł  8

Ustawodawstwa krajowe przewidywać będą środki kontroli oraz metody dla rewizji odszkodowań, jakie uznane będą za potrzebne.

Artykuł  9

Ofiary wypadków przy pracy będą miały prawo do pomocy leczniczej i do takiej pomocy chirurgicznej i farmaceutycznej, jaka będzie uznana za potrzebną na skutek tych wypadków. Koszty wymienionej pomocy leczniczej obciążać będą bądź pracodawcę, bądź instytucje ubezpieczenia od wypadków, bądź też instytucje ubezpieczenia na wypadek choroby albo inwalidztwa.

Artykuł  10

Ofiary wypadków przy pracy będą miały prawo do otrzymania od pracodawcy lub instytucji ubezpieczeniowej oraz do normalnego odnawiania przez nich protez i aparatów ortopedycznych, których używanie uznane zostało za konieczne. Jednakże ustawodawstwa krajowe będą mogły zezwolić w drodze wyjątku, aby dostarczanie i odnawianie protez i aparatów ortopedycznych było zastąpione przez udzielenie ofierze wypadku odszkodowania dodatkowego, które będzie określone przy ustalaniu lub rewizji wysokości odszkodowania i będzie odpowiadało przypuszczalnym kosztom dostarczania i odnawiania tych protez i aparatów.

Co się tyczy odnawiania protez i aparatów, ustawodawstwa krajowe określą środki kontroli konieczne, bądź aby uniknąć nadużyć, bądź w celu zapewnienia odpowiedniego zużytkowania dodatkowych odszkodowań.

Artykuł  11

Ustawodawstwa krajowe zawierać będą postanowienia, które, uwzględniając warunki specjalne każdego kraju, będą najlepiej zapewniały we wszelkich okolicznościach wypłatę odszkodowania ofiarom wypadków przy pracy i członkom ich rodziny, oraz zabezpieczały ich przed niewypłacalnością pracodawcy lub instytucji ubezpieczeniowej.

Artykuł  12

Dokumenty ratyfikacyjne niniejszej konwencji, zgodnie z warunkami przewidzianymi w Części XIII Traktatu Wersalskiego i odpowiednich Częściach innych Traktatów Pokoju, będą przesyłane Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów i przez niego rejestrowane.

Artykuł  13

Niniejsza konwencja wejdzie w życie, gdy dokumenty ratyfikacyjne dwóch Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy zostaną zarejestrowane przez Sekretarza Generalnego.

Obowiązywać ona będzie tylko tych Członków, których dokumenty ratyfikacyjne zostały zarejestrowane w Sekretariacie.

Następnie konwencja ta wejdzie w życie dla każdego Członka od daty zarejestrowania jego dokumentu ratyfikacyjnego w Sekretariacie.

Artykuł  14

Z chwilą, gdy ratyfikacje dwóch Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy zostaną zarejestrowane w Sekretariacie, Sekretarz Generalny Ligi Narodów poda ten fakt do wiadomości wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy. Zawiadomi on również Członków o zarejstrowaniu ratyfikacyj, przesłanych mu później przez innych Członków Organizacji.

Artykuł  15

Każdy Członek, ratyfikujący niniejszą konwencję, zobowiązuje się, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 13, do stosowania postanowień artykułów 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 i 11 najpóźniej od dnia 1 stycznia 1927 r. i do powzięcia środków, jakie będą potrzebne dla zapewnienia im skuteczności.

Artykuł  16

Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, ratyfikujący niniejszą konwencję, zobowiązuje się do stosowania jej w swoich koloniach, posiadłościach i protektoratach, zgodnie z postanowieniami artykułu 421 Traktatu Wersalskiego i odpowiednich artykułów innych Traktatów Pokoju.

Artykuł  17

Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może po upływie okresu pięcioletniego od daty pierwotnego wejścia jej w życie, wypowiedzieć ją aktem, który prześle do zarejestrowania Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów. Wypowiedzenie to nabiera mocy dopiero po upływie roku od daty zarejestrowania go w Sekretariacie.

Artykuł  18

Co najmniej raz na lat dziesięć Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy winna złożyć Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej konwencji i postanowić, czy należy umieścić na porządku obrad Konferencji sprawę rewizji lub zmiany rzeczonej konwencji.

Artykuł  19

Obydwa teksty, francuski i angielski niniejszej konwencji, są miarodajne.

Tekst powyższy jest tekstem autentycznym Projektu Konwencji, należycie przyjętego przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej siódmej sesji, która odbyła się w Genewie i została zamknięta dnia 10 czerwca 1925 r.

Na dowód czego złożyli swe podpisy dnia 24 czerwca 1925 r.

• Identyfikator: Dz.U.1937.86.617
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja (nr 17) w sprawie odszkodowania za wypadki przy pracy. Genewa.1925.06.10.
• Data aktu: 10/06/1925
• Data ogłoszenia: 17/12/1937
• Data wejścia w życie: 03/11/1937