Międzynarodowa umowa dotycząca regulowania produkcji i zbytu cukru. Londyn.1937.05.06.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 16 sierpnia 1937 r.

w sprawie tymczasowego wprowadzenia w życie postanowień międzynarodowej umowy dotyczącej regulowania produkcji i zbytu cukru, podpisanej wraz z protokołem w Londynie dnia 6 maja 1937 r.

Na podstawie art. 52 ust. (2) ustawy konstytucyjnej postanawiam co następuje:

Art.  1.

(1) Wprowadza się tymczasowo w życie postanowienia międzynarodowej umowy dotyczącej regulowania produkcji i zbytu cukru, podpisanej wraz z protokołem w Londynie dnia 6 maja 1937 r.

(2) Tekst wspomnianej umowy i protokołu zawarty jest w załączniku do rozporządzenia niniejszego.

Art.  2.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrom: Spraw Zagranicznych, Skarbu, Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Przemysłu i Handlu.

Art.  3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK  ¹

Przekład.

MIĘDZYNARODOWA UMOWA

DOTYCZĄCA REGULOWANIA PRODUKCJI I ZBYTU CUKRU.

Treść

Wstęp.

Rozdział I. - Określenia.

Rozdział II. - Ogólne zobowiązania.

Rozdział III. - Zobowiązania krajów nie eksportujących na wolny rynek.

Rozdział IV. - Kontyngenty eksportowe dla wolnego rynku.

Rozdział V. - Stoki.

Rozdział VI.- - Ustanowienie Międzynarodowej Rady Cukrowniczej.

Rozdział VII. - Różne postanowienia.

Rządy:

Unii Południowo-Afrykańskiej,

"Commonwealth" Australii,

Brazylii,

Belgii,

Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii

i Irlandii Północnej,

Chile,

Republiki Kuby,

Czechosłowacji,

Republiki San Domingo,

Francji,

Niemiec

Haiti,

Węgier,

Indii,

Holandii,

Peru,

Polski,

Portugalii,

Związku Socjalistycznych Republik Rad,

Stanów Zjednoczonych Ameryki,

Jugosławii,

na skutek zalecenia Światowej Konferencji Monetarnej i Gospodarczej z 1933 r., by prowadzone były, w dalszym ciągu, pertraktacje celem ustalenia i utrzymania normalnego stosunku między podażą a popytem na cukier na rynku światowym;

zważywszy, że obecna sytuacja rynku cukrowego czyni, dla zainteresowanych Rządów, współpracę w tym kierunku zarówno możliwą jak i konieczną;

pamiętając o ustalonej przez wyżej wymienioną Konferencję zasadzie, że każda umowa międzynarodowa regulująca produkcję i zbyt winna być słuszna zarówno dla producentów jak i konsumentów;

zgodziły się na to co następuje:

Rozdział I.

Określenia.

Artykuł  1.

Dla celów niniejszej Umowy

(1) "Tona" oznacza tonę metryczną o 1.000 kilogramów.

"Długa tona" oznacza tonę o 2.240 Ibs

"avoirdupois",

"Krótka tona" oznacza tonę o 2.000 lbs

"avoirdupois".

(2) "Rok Kontyngentowy" oznacza czasokres od 1 września do 31 sierpnia.

(3) Termin "Cukier" obejmuje cukier we wszelkich jego postaciach używanych w handlu, z wyjątkiem produktu sprzedawanego jako melas ostateczny (final molasses) oraz cukru zwanego "Goela Mangkok", wytwarzanego metodami prymitywnymi przez ludność tubylczą Jawy na jej własny użytek, na który to cukier Rząd Holenderskich Indii Wschodnich nie rozciąga swych przepisów ustawodawczych.

Jednakże ekwiwalent cukrowy eksportu produktu znanego pod nazwą "fancy molasses" z Barbados, będzie zaliczony do kontyngentu eksportowego Brytyjskiego Imperium Kolonialnego.

Poszczególne kontyngenty eksportowe cukru omówione w niniejszej Umowie będą, o ile chodzi o kraje wytwarzające cukier trzcinowy, oznaczały rodzaje i typy cukru dotychczas eksportowane przez te kraje; o ile zaś chodzi o kraje produkujące cukier buraczany, będą oznaczały cukier surowy tel quel, z tym że białe cukry tych krajów będą przeliczane na surowy w stosunku dziewięciu części białego do dziesięciu części surowego. We wszystkich przypadkach ilości te będą rozumiały się jako waga netto, z wyłączeniem opakowania.

(4) "Netto-import" oznacza całkowity import po potrąceniu całego eksportu.

(5) "Netto-eksport" oznacza całkowity eksport po potrąceniu całego importu.

(6) "Eksport na wolny rynek" obejmować będzie cały netto-eksport z krajów, którym kontyngenty eksportowe dla wolnego rynku są lub mogą być przydzielone na podstawie art. 19 z wyjątkiem:

(a) eksportu z Republiki Kuby do Stanów Zjednoczonych Ameryki na mocy każdego kontyngentu importowego przyznanego przez Stany Zjednoczone Ameryki Kubie, z tym zastrzeżeniem, że taki cukier nie będzie reeksportowany ze Stanów Zjednoczonych Ameryki do żadnego innego kraju oprócz Kuby, i z dalszym zastrzeżeniem, że wszelki cukier eksportowany z Kuby do Stanów Zjednoczonych Ameryki na mocy kontyngentu przyznanego na zasadzie punktu (a) art. 9 będzie włączony do eksportu Kuby na wolny rynek;

(b) eksportu z jakiegokolwiek kraju do Stanów Zjednoczonych Ameryki na mocy punktu (c) art. 9 niniejszej Umowy;

(c) eksportu z Z. S. R. R. do Mongolii, Sin Kiang i Tannu Tuva;

(d) eksportu z Kolonii Francuskich do Francji, Algerii i innych Kolonii Francuskich oraz z Francji do Algerii i Kolonii Francuskich;

(e) eksportu z "Commonwealth" Filipin do Stanów Zjednoczonych Ameryki;

(f) cukru wysłanego z Belgii do Luksemburga, którego na mocy postanowień belgijsko-luksemburskiego związku gospodarczego nie uważa się za eksport.

(7) "Rada" oznacza Międzynarodową Radę Cukrowniczą, która ma być utworzona na zasadzie niniejszej Umowy.

Rozdział  II.

Ogólne zobowiązania.

Artykuł  2.

Układające się Rządy zgodziły się, że polityka ich zmierzać będzie do takiego kierowania zarządzeniami dokonywanymi na podstawie niniejszej Umowy, żeby konsumentom każdego czasu zapewnione były odpowiednie dostawy cukru na rynek światowy, po cenie umiarkowanej, nie przekraczającej kosztu produkcji racjonalnie pracujących producentów, z uwzględnieniem umiarkowanego zysku.

Artykuł  3.

Układające się Rządy przedsięwezmą wszelkie środki o charakterze ustawodawczym i administracyjnym potrzebne do wykonania niniejszej Umowy. Odnośne akty będą komunikowane Sekretariatowi Rady.

Artykuł  4.

Uznając w zupełności, że wszelkie poczynania rządowe w zakresie polityki agrarnej i pomocy państwowej dla przemysłu cukrowniczego są regulowane przez wewnętrzne warunki każdego kraju i w wielu przypadkach wymagają aprobaty ciał ustawodawczych, nie mniej Układające się Rządy zgodziły się, iż jest pożądane-

(a) by w przypadku zwyżkowania cen na wolnym rynku przedsiębrane były wszelkie niezbędne kroki zapobiegające wpływowi zwyżki cen światowych, z jednej strony na wzrost cen krajowych płaconych przez spożywców, w takim stopniu, by wzrost ten mógł zahamować konsumcję, a z drugiej strony na zwyżkę cen hurtowych (ponad poziom potrzebny dla zapewnienia godziwego zysku rolnikom i producentom cukru) w stopniu, który by - ze szkodą dla celów niniejszej Umowy - wywołał nadmierną produkcję, nie usprawiedliwioną przez zapotrzebowanie rynku;"

(b) by w krajach eksportujących cukier, w których ceny wewnętrzne nie ulegają bezpośrednio wpływowi zwyżki światowej ceny cukru, czyniono wszystko co należy w celu zapobieżenia, by zwiększenie się wpływów z produkowania cukru na eksport nie zrodziło tej samej trudności, przez pobudzenie -nadmiernej i nieuzasadnionej produkcji.

Artykuł  5.

Układające się Rządy godzą się na przychylne rozważenie w miarę możności wszelkich propozycji mających na celu: -

(a) obniżenie nieproporcjonalnych opłat skarbowych obciążających cukier;

(b) zachętę i poparcie wszelkich wysiłków w kierunku powiększenia spożycia cukru w krajach, gdzie ono jest niskie, drogą odpowiedniej kampanii propagandowej względnie innymi skutecznymi środkami, i to zarówno na terenie wewnętrznym, jak i - gdzie to tylko wyda się właściwe - międzynarodowym;

(c) odpowiednią akcję ku powstrzymaniu nadużyć wynikających z zastępowania cukru substancjami, które co do wartości odżywczej nie dadzą się z nim porównać;

(d) wyszukiwanie nowych i zastępczych sposobów zużycia cukru w ramach gospodarki krajowej.

Artykuł  6.

Rada:

(a) działając, jeśli to uzna zawskazane, w porozumieniu z miarodajnymi organizacjami międzynarodowymi, jak Międzynarodowy Instytut Rolnictwa, przeprowadzi wyczerpujące badania nad różnymi formami pomocy państwowej, w szczególności w celu sformułowania propozycji co do wprowadzenia w życie zasady ustalonej w art. 4, przy uwzględnieniu różnych warunków, w jakich dokonywana jest produkcja cukru, zwłaszcza warunków produkcji rolnej;

(b) zanalizuje wpływ, jaki na wolny rynek wywierają bezpośrednie i pośrednie premie, udzielane przemysłom produkującym cukier w ogólności;

(c) zbada możliwość popierania pomiędzy krajami eksportującymi cukier biały, porozumień zmierzających do wzajemnego uszanowania ich krajowych rynków;

(d) zbierze wszelkie dostępne informacje co do spraw omawianych w art. 5;

(e) przedłoży Układającym się Rządom, do rozważenia, wyniki badań nad zagadnieniami poruszonymi w niniejszym artykule.

Artykuł  7.

Układające się Rządy zobowiązują się dostarczać wszelkich dostępnych statystyk i informacyj, których zażąda Rada lub Komitet Wykonawczy i stosować się do wszelkich innych słusznych żądań tych organów, zgłoszonych w granicach i zgodnie z warunkami niniejszej Umowy.

Rozdział  III.

Zobowiązania krajów nie eksportujących na wolny rynek.

Artykuł  8.

W celu przyczynienia się, w mierze dla każdego z nich właściwej, do utrzymania oraz o ile możności do rozwoju wolnego rynku cukrowego, niżej wymienione Rządy przyjmują na czas trwania niniejszej Umowy specjalne zobowiązania, wyszczególnione w następnych artykułach niniejszego Rozdziału.

Artykuł  9.

(a) Rząd Stanów Zjednoczonych zobowiązuje się, w odniesieniu do Stanów Zjednoczonych, ich terytoriów i posiadłości, z wyjątkiem "Commonwealth" Filipin, zezwolić w każdym roku kalendarzowym na netto-import z obcych krajów nie korzystających z preferencyjnych stawek celnych (tzn. na import różnicy, o którą importy z takich krajów przewyższają cały eksport Stanów Zjednoczonych na rynek światowy, z tym, że dostawy z "Commonwealth" Filipin i reeksport cukru z Kuby ze Stanów Zjednoczonych nie będą wliczane w netto-import) ilości cukru, która będzie stanowiła proporcjonalną część ilości potrzebnej dla zaspokojenia zapotrzebowania konsumentów w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych równą co najmniej proporcjonalnej części, przyznanej tym obcym krajom w ciągu roku kalendarzowego 1937 zgodnie z Ogólnymi Przepisami o Kontyngentach Cukrowych, Seria 4, Nr 1, wydanymi przez Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych w dniu 12 grudnia 1936. Gdyby kontyngent "Commonwealth" Filipin został obniżony poniżej ilości równej 800.000 "długich" ton cukru nierafinowanego, plus 50.000 "długich" ton cukru rafinowanego, Rząd Stanów Zjednoczonych zobowiązuje się ponadto zezwolić na netto-import (według wyżej podanego określenia) z obcych krajów netto-ilości cukru, równej wysokości tej obniżki.

(b) Ponadto, w odniesieniu do przydziału kontyngentów importowych dla obcych krajów, jak wyżej postanowiono, Rząd Stanów Zjednoczonych zobowiązuje się przestrzegać, aby udział procentowy w ten sposób przydzielony krajom będącym Stronami w niniejszej Umowie, nie był w łącznej kwocie niższy od udziału procentowego przyznanego tymże krajom w czasie podpisywania Umowy.

(c) Rząd Stanów Zjednoczonych zastrzega sobie prawo podwyższenia netto-importu (według wyżej podanego określenia) z obcych krajów nie korzystających z preferencyjnych stawek celnych ponad minimalne kwoty importowe mające im być przydzielone na warunkach punktów (a) i (b), z tym, że takie nadwyżki nie będą zaliczane do kontyngentów eksportowych tych obcych krajów i nie będą wliczane do netto-importu dla celów przewidzianych w punkcie (a).

Artykuł  10.

(a) Rząd "Commonwealth" Filipin zobowiązuje się, że, dopóki Stany Zjednoczone utrzymają kontyngent dla cukru filipińskiego na poziomie nie niższym od ilości równej 800,000 "długich" ton cukru nierafinowanego, plus 50.000 "długich" ton cukru rafinowanego w roku kalendarzowym, nie będzie eksportował cukru do innych krajów niż Stany Zjednoczone - ich terytoria i posiadłości, aż do chwili przyznania dodatkowych kwot eksportowych na mocy art. 20 niniejszej Umowy. W razie gdyby takie dodatkowe kwoty przydzielono, "Commonwealth" Filipin będzie uprawniona do eksportowania na wolny rynek w okresie, w którym takie dodatkowe kwoty będą obowiązywały, ilości równej 4 procentom łącznej ilości tych dodatkowych kontyngentów.

(b) W razie obniżania kontyngentu dla cukru filipińskiego na import do Stanów Zjednoczonych poniżej ilości równej 800.000 "długich" ton cukru nierafinowanego, plus 50.000 "długich" ton cukru rafinowanego w roku kalendarzowym, "Commonwealth" Filipin otrzyma podstawowy kontyngent eksportowy dla wolnego rynku równy ilości, o którą tenże kontyngent będzie obniżony w Stanach Zjednoczonych plus wyżej wspomniane 4 procent.

(c) Rząd' "Commonwealth" Filipin nie będzie żądał żadnego kontyngentu dla eksportu na wolny rynek z powodu jakiejkolwiek zmiany, która by mogła zajść w czasie trwania niniejszej Umowy w warunkach taryfowych, na których cukier filipiński dopuszczony jest do Stanów Zjednoczonych; nawzajem, Układające się Rządy zobowiązują się nie żądać z tytułu jakichkolwiek klauzul największego uprzywilejowania przyznanych im przez Rząd Stanów Zjednoczonych, korzyści z jakichkolwiek przywilejów odnoszących się do cukru, które, bądź jednostronnie, bądź na skutek porozumienia, mogą być przyznane Filipinom przez Rząd Stanów Zjednoczonych w czasie trwania niniejszej Umowy.

Artykuł  11.

Rząd Zjednoczonego Królestwa, z zastrzeżeniem postanowień art. 14, zobowiązuje się:

(a) utrzymać w mocy na czas trwania niniejszej Umowy te z postanowień ustawy "Sugar Industry (Reorganization) Act" z roku 1936, które mają na celu ograniczenie rocznej produkcji cukru w Wielkiej Brytanii do standardowej ilości 560.000 "długich" ton białego cukru (czyli w przybliżeniu 618.000 ton metrycznych w wartości cukru surowego),

(b) ograniczyć na czas trwania niniejszej Umowy całkowity eksport z Brytyjskiego Imperium Kolonialnego do podstawowej cyfry 965.254 ton metrycznych w roku kontyngentowym.

Artykuł  12.

Rząd "Commonwealth" Australii zobowiązuje się, z zastrzeżeniem postanowień art. 14, ograniczyć na czas trwania niniejszej Umowy eksport z Australii do podstawowej cyfry 406.423 ton metrycznych w roku kontyngentowym.

Artykuł  13.

Rząd Unii Południowo - Afrykańskiej zobowiązuje się, z zastrzeżeniem postanowień art. 14, ograniczyć na czas trwania niniejszej Umowy eksport z Unii do podstawowej cyfry 209.000 ton metrycznych w roku kontyngentowym.

Artykuł  14.

(a) Rząd Zjednoczonego Królestwa, Rząd "Commonwealth" Australii i Rząd Unii Południowo-Afrykańskiej zastrzegają sobie, każdy z osobna, prawo do podwyższenia standardowej ilości produkcji Wielkiej Brytanii oraz wyżej wymienionych podstawowych kwot eksportu z Imperium Kolonialnego, Australii i Unii Południowo-Afrykańskiej, proporcjonalnie do wszelkiej zwyżki zapotrzebowania ponad zapotrzebowanie konsumcyjne Zjednoczonego Królestwa w roku kończącym się 31 sierpnia 1937 r., z dodaniem łącznej kwoty zapotrzebowania netto - importu w tymże roku każdej z innych części Imperium Brytyjskiego.

Zastrzega się zarezerwowanie, dla eksporterów na wolny rynek, procentowego udziału w zwyżce w ten sposób obliczonej nie niższego od procentowego udziału w wyżej wspomnianym zapotrzebowaniu, pokrytym przez eksporterów dostawami na wolny rynek w roku kończącym się 31 sierpnia 1937 r.

(b) Rządy Zjednoczonego Królestwa, "Commonwealth" Australii i Unii Południowo-Afrykańskiej po naradzeniu się z Radą określą przed rozpoczęciem każdego roku kontyngentowego przewidywaną wysokość rzeczonego wzrostu zapotrzebowania na dany rok i powiadomią następnie Radę, jaka ilość z tego przewidywanego wzrostu będzie, zależnie od potrzeby, dodana bądź do standardowej ilości wymienionej w art. 11 (a), bądź do kontyngentów eksportowych omówionych w art. 11 (b), 12 i 13, oraz jaka kwota pozostanie do dyspozycji eksporterów na wolny rynek.

(c) Rządy "Commonwealth" Australii i Unii Południowo-Afrykańskiej zgadzają się nie żądać, na rok rozpoczynający się 1 września 1937 r., żadnej podwyżki swych kontyngentów podstawowych ustalonych w art. 12 względnie 13, z tym, że ta zgoda nie naruszy ich prawa do pełnego udziału we wzroście w latach przyszłych wyżej wspomnianego zapotrzebowania, w porównaniu do roku kończącego się w dniu 31 sierpnia 1937 r.; ich udziały w zwyżce zapotrzebowania w roku rozpoczynającym się w dniu 1 września 1937 r. oddane będą do dyspozycji eksporterów na wolny rynek.

(d) Gdyby w którymkolwiek roku rzeczywisty wzrost zapotrzebowania, obliczony jak wyżej, okazał się wyższy lub niższy od oszacowania ustalonego zgodnie z punktem (b) niniejszego artykułu, dokonana będzie w razie potrzeby poprawka, przez zmniejszenie lub zwiększenie kontyngentów na rok następny.

Artykuł  15.

Postanowienia art. 22, 23 i 25 będą się stosowały do kontyngentów eksportowych ustalonych na mocy art. 11, 12 i 13; kontyngenty te będą podpadały pod postanowienia punktu (a) art. 24, dotyczące notyfikowania o niemożności wykorzystania kontyngentów, jak gdyby to były kontyngenty eksportowe przeznaczone na wolny rynek. W przypadku notyfikowania takiej niemożności wykorzystania kontyngentów, niewykorzystane części mogą być przedmiotem ponownego podziału pomiędzy inne terytoria wymienione w art. 11, 12 i 13.

Artykuł  16.

(a) Rząd Indii zobowiązuje się, w czasie trwania niniejszej Umowy, zakazać eksportu cukru morzem, gdzie indziej jak do Burmy.

(b) W przypadku gdyby reeksport cukru indyjskiego morzem z Burmy miał unicestwić współudział Rządu Indii w niniejszej Umowie, Rząd ten zbada w porozumieniu z Rządem Burmy kwestię środków, które by uczyniły współudział Rządu Indii skutecznym.

Artykuł  17.

Rząd Chin dołoży wszelkich starań, by w miarę istniejących możliwości, zapotrzebowanie importowe rynku chińskiego na cukier nie zmniejszyło się w czasie trwania niniejszej Umowy.

Artykuł  18.

Rząd Holenderski zobowiązuje się powstrzymać od netto-eksportu cukru ze swego terytorium europejskiego, zastrzega sobie jednak prawo pokrywania zapotrzebowania swego rynku wewnętrznego produkcją krajową i importem z innych części Królestwa,

Rząd Holenderski zobowiązuje się powstrzymać od netto-eksportu cukru z Guyany Holenderskiej do innych krajów poza Królestwem Holandii,

Rozdział  IV.

Kontyngenty eksportowe dla wolnego rynku.

Artykuł  19.

(a) Układającym się Rządom przyznane będą następujące podstawowe kontyngenty eksportowe dla wolnego rynku:

Kraj	Kontyngent podstawowy (tony metryczne)
Belgia (łącznie z Kongo Belgijskim)	20,000
Brazylia	60,000
Kuba	940,000
Czechosłowacja	250,000*)
Republika San Domingo	400,000
Niemcy	120,000
Haiti	32,500
Węgry	40,000
Holandia (łącznie z terytoriami zamorskimi)	1,050,000
Portugalia (łącznie z posiadłościami zamorskimi)	30,000
Peru	330,000
Polska	120,000
Związek Socjalistycznych Republik Rad (z
wyłączeniem eksportu do Mongolii, Tannu Tuva i Sin-Kiang)	230,000
Razem	_______________ 3,622,500

(b) Poza tym, zostaje przewidziane zarezerwowanie 47.500 ton z przeznaczeniem dla wolnego rynku. Ten kontyngent rezerwowy będzie w razie potrzeby oddany do dyspozycji Rządów, które, jakkolwiek nie posiadają osobnych kontyngentów, poczyniły przed podpisaniem niniejszej Umowy kroki zmierzające do zrównoważenia swej produkcji i konsumcji i które nie były dotąd stałymi eksporterami, a to w tym celu, by w którymkolwiek roku mogły wyeksportować nieprzewidzianą nadwyżkę produkcji.

______

^*) Czechosłowacja otrzyma następujące dodatkowe przydziały:

W roku rozpoczynającym się -

1 września 1937 r. - 90.000 ton metr;

1 września 1938 r. - 60.000 ton metr;

1 września 1939 r. - 25.000 ton metr;

z tym, że Czechosłowacja przedsięweźmie kroki w kierunku zredukowania swego obszaru uprawy buraków cukrowych, odpowiednio do tych cyfr.

Jugosławia będzie miała, w każdym roku, w czasie trwania Umowy, prawo do rezerwy aż do wysokości 12.500 ton.

Francja będzie miała prawo ulokowania na wolnym rynku ewentualnej nadwyżki produkcji krajowej lub kolonialnej, do wysokości reszty rezerwy, po potrąceniu wszelkiej kwoty zużytej przez Jugosławię.

Jeżeli w danym roku Francja nie wykorzysta reszty rezerwy po potrąceniu kwoty 12.500 ton będącej do dyspozycji Jugosławii, eksport Jugosławii będzie mógł być podwyższony do maksimum 15.000 ton.

(c) Jeżeli "Commonwealth" Filipin przydzielony zostania na mocy postanowień art. 10 podstawowy kontyngent eksportowy, to będzie on podlegał pod każdym względem tym samym postanowieniom, co kontyngenty eksportowe wskazane w punkcie (a) niniejszego artykułu.

(d) W przypadku gdyby jakiś Rząd nie sygnatariusz przystąpił do niniejszej Umowy zgodnie z art. 49, Rada, na mocy jednomyślnej uchwały, będzie mogła przydzielić mu, ustalony w porozumieniu z nim, podstawowy kontyngent eksportowy.

Artykuł  20.

Jeżeli kiedykolwiek, mając na względzie zapotrzebowanie rynku, Rada trzema piątymi oddanych głosów uzna za pożądaną podaż dodatkowych ilości, to przydzieli dodatkowe kontyngenty wszystkim zainteresowanym krajom na ustalony przez nią czasokres (nie przekraczający jednego roku), z tym, że te dodatkowe kontyngenty będą proporcjonalne do podstawowego kontyngentu każdego kraju. Równocześnie Rada przystąpi do odpowiedniego, proporcjonalnego powiększenia kontyngentu rezerwowego. Jugosławii przysługiwać będzie prawo do tej podwyżki kontyngentu rezerwowego proporcjonalnie do udziału, jaki należy się jej w pierwotnej ilości rezerwy. Ponadto, zgodnie z art. 10, Rada przydzieli "Commonwealth" Filipin kontyngent eksportowy odpowiadający 4 procentom łącznej ilości przydzielonych dodatkowych kontyngentów, z uwzględnieniem powiększenia kontyngentu rezerwowego.

Artykuł  21.

(a) Rada będzie miała prawo zmniejszyć, bądź na rok rozpoczynający się 1 września 1937 r., bądź na rok rozpoczynający się 1 września 1938 r. względnie na obydwa te lata - kontyngenty eksportowe w równym stosunku procentowym nie przekraczającym 5 procent, jeśli, po zbadaniu przypuszczalnego zapotrzebowania rynku na odnośny rok, uzna takie zmniejszenie za potrzebne. W tym celu uważane będą za kontyngenty eksportowe, kontyngenty podstawowe po potrąceniu od tych ostatnich wszelkich części tychże kontyngentów zwolnionych w myśl art. 24 (a), względnie po dodaniu wszelkich specjalnych przydziałów, dokonanych na odnośne lata na zasadzie art. 24 (b).

(b) W następnych latach Rada będzie mogła każdego czasu oświadczyć, czy i w jakiej mierze uważa ona zmniejszenie za pożądane; takie jednak zmniejszenie wejdzie w życie, o ile zgodzą się na nie wszyscy członkowie Rady reprezentujący kraje uprawnione do kontyngentów podstawowych lub do udziału w rezerwie.

Artykuł  22.

Każdy z Układających się Rządów, któremu kontyngent eksportowy został lub może zostać przydzielony, zobowiązuje się dopilnować, żeby netto-eksport z jego terytoriów przeznaczony na wolny rynek w żadnym poszczególnym roku kontyngentowym nie przekroczył kontyngentu eksportowego przewidzianego dla tego Rządu na tenże rok na mocy postanowień mniejszej Umowy.

Artykuł  23.

Jeżeli podczas trwania niniejszej Umowy, którykolwiek Układający się Rząd nie wyeksportował w ciągu danego roku w całości lub części swego kontyngentu, nie będzie przez to miał prawa do powiększenia tego kontyngentu w roku następnym.

Niemniej, jeśli Rząd Czechosłowacji w sposób przekonywający dowiedzie Komitetowi Wykonawczemu, że z powodu wezbrania wód, niskiego stanu wody albo lodu na Łabie, Czechosłowacja nie mogła wywieźć swego pełnego kontyngentu w którymkolwiek roku kontyngentowym, Rząd Czechosłowacji będzie mógł otrzymać upoważnienie na wyeksportowanie różnicy w ciągu pierwszych trzech miesięcy następnego roku kontyngentowego, niezależnie od jego kontyngentu na tenże rok.

Artykuł  24.

(a) Jeżeli którykolwiek z Układających się Rządów, w danym roku kontyngentowym nie zamierza wykorzystać swego kontyngentu eksportowego w całości lub części, to powiadomi o tym jak najrychlej Radę, by niewykorzystane ilości mogły być ponownie "rozdzielone (I) pomiędzy inne Układające się Rządy, które doniosą Radzie, że mogą z nich zrobić użytek i (II) na rzecz kwoty rezerwowej. Ten ponowny podział będzie dokonany pro rata kontyngentów podstawowych, z uwzględnieniem postanowień poniższego punktu (b).

(b) Dla sprostania okolicznościom, których wyjątkowa powaga zostanie stwierdzona, Rada, w danym roku kontyngentowym, będzie miała prawo zużyć, do wysokości 25 procent, kontyngenty pozostające do dyspozycji na ponowne rozdziały, względnie 50.000 ton metrycznych z tych kontyngentów, wybierając tę z ilości, która okaże się wyższa. Niemniej, gdyby w którymkolwiek roku ilość pozostająca do ponownego rozdziału okazała się niższa od 30,000 ton, Rada będzie uprawniona, w razie powstania dowiedzionej, specjalnie ważnej potrzeby, do przydzielenia na jej zaspokojenie ilości do 30.000 ton. Nadwyżka tej ilości ponad ilość pozostającą do ponownego rozdziału stanowić będzie podwyżkę dostaw na wolny rynek, a kontyngenty innych Układających się Rządów nie będą przez nią naruszone.

(c) Rządy krajów niżej wymienionych podały do wiadomości, że w ciągu roku kontyngentowego rozpoczynającego się 1 września 1937 r., nie wykorzystają wskazanych poniżej części swych kontyngentów eksportowych;

Belgia	5.000	ton
Niemcy	70.000	"
Węgry	20.000	"
Polska	20.000	"
Z.S.R.R.	11.500	"

Rząd francuski powiadomił, że w wyżej wymienionym roku kontyngentowym, kontyngent rezerwowy może być zmniejszony o 22.500 ton.

Artykuł  25.

Żaden Układający się Rząd nie będzie mógł odstąpić drugiemu ani kontyngentu podstawowego, ani kontyngentu eksportowego na dany rok, ani wreszcie jakiegokolwiek kontyngentu dodatkowego.

Rozdział  V.

Stoki.

Artykuł  26.

(a) Jakkolwiek Układające się Rządy zdają sobie w pełni sprawę, że należy w odpowiednim stopniu uwzględnić potrzebę utrzymania wystarczających rezerw na zaspokojenie nieprzewidzianego zapotrzebowania, to jednak zgadzają się, że należy unikać gromadzenia się w ich krajach nadmiernych stoków cukru, które by ciążyły na rynku.

(b) Te z Układających się Rządów, którym kontyngenty eksportowe zostały lub mogą być przydzielone na mocy niniejszej umowy, zobowiązują się w taki sposób regulować swą produkcję, by stoki w ich krajach nie przewyższały - w każdym z tych krajów w dacie ustalonej co roku w porozumieniu z Radą - ilości równej 25 procentom ich rocznej produkcji.

(c) Niemniej, Rada, jeżeli uzna krok ten za usprawiedliwiony szczególnymi okolicznościami, może przydzielić któremukolwiek z krajów zapas przewyższający 25 procent jego produkcji.

(d) Ze względu na swą szczególną sytuację w związku z eksportem do Stanów Zjednoczonych i z wymogami kontraktu Nr 4 na Nowojorskiej Giełdzie Cukrowej, Republika Kuby będzie mogła przy końcu każdego roku kalendarzowego posiadać z tytułu stoków: (1) dla Stanów Zjednoczonych ilość nie przewyższającą 30 procent jej kontyngentu eksportowego dla tego kraju, (2) dla wolnego rynku ilość nie przewyższającą 300.000 ton metrycznych, pod warunkiem, że Rząd Republiki Kuby zachowa przy pomocy świadectw pochodzenia lub innych środków, system kontrolny, który zapewni że te stoki będą użyte dla właściwych celów.

(e) Z uwagi na szczególne warunki produkcji we Wschodnich Holenderskich Indiach, terytorium to będzie upoważnione do utrzymywania stoków nie przekraczających 500.000 ton na dzień 1 kwietnia każdego roku.

(f) Węgry będą upoważnione do posiadania stoków wynoszących 30 procent ich rocznej produkcji.

Artykuł  27.

Te z Układających się Rządów, którym zostały przydzielone kontyngenty eksportowe dla wolnego rynku, zgadzają się, w odniesieniu do ich terytoriów produkujących trzcinę cukrową, o ile nie stanie temu na przeszkodzie susza, powódź lub inne niepomyślne okoliczności, regulować produkcję cukru tychże terytoriów w taki sposób, żeby stoki w dacie ustalonej każdego roku kalendarzowego, która będzie uzgodniona z Radą, wynosiły przynajmniej 10 procent ich odnośnych kontyngentów eksportowych w danym roku. Rozumie się jednak, że artykuł niniejszy nie będzie mógł być interpretowany jako zobowiązujący którykolwiek kraj do produkowania w ciągu lat 1937-38 lub 1938-39 ilości wyższej od jego podstawowego kontyngentu eksportowego wyszczególnionego w art. 19.

Artykuł  28.

Rada określi we właściwym czasie, co będzie uważane za "stoki" cukru dla celów art. 26 i 27.

Rozdział  VI.

Ustanowienie Międzynarodowej Rady Cukrowniczej.

Artykuł  29.

Stosowanie niniejszej Umowy zapewni:

(a) Rada Generalna, która otrzyma nazwę "Międzynarodowa Rada Cukrownicza" i która będzie złożona z delegatów reprezentujących Układające się Rządy;

(b) Komitet Wykonawczy, złożony z dziewięciu członków.

Artykuł  30.

Rada i Komitet Wykonawczy będą miały siedzibę w Londynie.

Artykuł  31.

Każdy z Układających się Rządów mianuje do Rady delegację, która składać się będzie najwyżej z trzech członków. Skład jej będzie mógł być zmieniany przy pomocy formalnego zawiadomienia skierowanego do Prezesa Rady. Każdej delegacji będzie mogło towarzyszyć najwyżej trzech doradców. Delegacja wyznaczy jednego ze swych członków, który będzie uprawniony do głosowania w jej imieniu.

Artykuł  32.

Rada wybierze z grona swych członków Prezesa i Wiceprezesa oraz ustali okres ich urzędowania.

Artykuł  33.

Rada mieć będzie następujące uprawnienia i obowiązki:

(a) zapewnienie ogólnego stosowania niniejszej Umowy, bez ujmy jednak dla uprawnień, które Umowa nadaje Komitetowi Wykonawczemu;

(b) wybieranie Prezesa i Wiceprezesa Rady oraz innych funkcjonariuszów, których uzna za potrzebne mianować; ustalanie ich uprawnień i obowiązków oraz okresu ich mandatów;

(c) oszacowanie, co najmniej na dwadzieścia dni przed rozpoczęciem każdego roku kontyngentowego, zapotrzebowania konsumcyjnego wolnego rynku na dany rok;

(d) ustanawianie stałych lub czasowych komitetów, jakie uzna za wskazane dla właściwego działania i stosowania niniejszej Umowy oraz określanie ich funkcji i obowiązków;

(e) zatwierdzanie rocznego budżetu wydatków i ustalanie składek dla każdego z Układających się Rządów zgodnie z zasadami wymienionymi w art. 35;

(f) zbieranie statystyk i innych danych, jakie uzna za potrzebne dla wykonywania niniejszej Umowy oraz ogłaszanie takich informacji jakie uzna za stosowne;

(g) czynienie starań o pozyskanie dla Umowy Rządów, które jej nie podpisały, a których udział uzna za pożądany;

(h) wykonywanie, w sposób ogólny uprawnień, które okażą się potrzebne dla wykonywania niniejszej Umowy.

Artykuł  34.

Rada mianuje Sekretarza i poczyni wszelkie potrzebne kroki dla zorganizowania Sekretariatu, który będzie całkowicie niezależny od wszelkiej innej narodowej, względnie międzynarodowej organizacji lub instytucji.

Artykuł  35.

Wydatki delegacji do Rady oraz członków Komitetu Wykonawczego będą obciążały odnośne Rządy. Wszelkie inne wydatki, potrzebne do wykonania niniejszej Umowy, łącznie z wydatkami Sekretariatu, pokrywane będą drogą rocznych składek Układających się Rządów uiszczanych w sposób i w czasie, które ustali Rada; nie powinny one - z wyjątkiem przypadku wyraźnej zgody wszystkich Układających się Rządów - przekraczać Funtów sterlingów 12.500,- rocznie. Składka każdego z Rządów będzie proporcjonalna do ilości głosów, do których będzie uprawniona jego delegacja.

Artykuł  36.

(a) Rada zbierać się będzie przynajmniej raz do roku. Może być zwołana każdego czasu przez jej Prezesa. Prezes winien natychmiast zwołać zebranie Rady, jeśli tego zażąda Komitet Wykonawczy albo pięć spośród Układających się Rządów. Zawiadomienie o każdym zebraniu winno być wysłane w ten sposób żeby Układające się Rządy mogły je otrzymać co najmniej na dwadzieścia dni przed terminem zebrania.

(b) Potrzebne quorum dla zebrania Rady będzie uzyskane, jeżeli co najmniej jedna trzecia Układających się Rządów będzie reprezentowana. Jeden lub kilka Układających się Rządów mogą przez pisemne notyfikacje, skierowane do Prezesa, upoważnić delegację innego z Układających się Rządów do zastępowania ich i głosowania w ich imieniu na wszelkim zebraniu Rady.

(c) Rada będzie uprawniona do pobierania uchwał bez odbycia zebrania w drodze korespondencji między Prezesem i delegacjami Układających się Rządów, jednakże z zastrzeżeniem, iż żadna delegacja nie podniesie obiekcyj przeciw tej procedurze. Wszelka uchwała w ten sposób powzięta będzie jak najrychlej zakomunikowana wszystkim delegacjom i zostanie objęta protokołem z następnego zebrania Rady.

Artykuł  37.

(a) Głosy, którymi rozporządzać będą różne delegacje do Rady, przydzielone zostały jak następuje:

Krajom eksportującym:

Unii Południowo-Afrykańskiej 2

Australii 3

Belgii 1

Brazylii 2

Kubie 10

Czechosłowacji 3

Republice San Domingo 3

Francji 3

Niemcom 4

Haiti 1

Węgrom 1

Holandii 9

Peru 3

Filipinom 1

Polsce 2

Portugalii 1

Z. S. R. R 5

Jugosławii 1

____

razem 55

Krajom importującym:

Chinom 5

Indiom 6

W. Brytanii 7

Stanom Zjednoczonym 17

____

ogółem 100

(b) Jeżeli jakikolwiek Rząd nie uczestniczący w niniejszej Umowie przystąpi do niej zgodnie z art. 49, wówczas Rada ustali, jaka ilość głosów będzie przydzielona temu Rządowi.

(c) W przypadku gdy jakikolwiek Rząd należący bądź to do grupy krajów eksportujących, bądź też - importujących, nie ratyfikuje Umowy lub później z niej się wycofa, wówczas głosy przysługujące delegacji tego rządu zostaną rozdzielone proporcjonalnie między pozostałe kraje tej samej grupy. Gdyby zaś jakikolwiek Rząd nie uczestniczący w Umowie przystąpił do niej, to głosy jemu przydzielone, odjęte będą innym krajom tej samej grupy również w stosunku proporcjonalnym, tak że stosunek 55 głosów dla krajów eksportujących i 45 głosów dla krajów importujących zostanie zachowany. Dla celów tego punktu każdy Rząd przystępujący do Umowy, któremu nie został przyznany żaden kontyngent eksportowy, będzie włączony do grupy krajów importujących.

Artykuł  38.

Z zastrzeżeniem postanowień przeciwnych, uchwały Rady zapadają zwykłą większością głosów Układających się Rządów, reprezentowanych na zebraniu.

Artykuł  39.

(a) W skład Komitetu Wykonawczego wejdzie:

I) trzech przedstawicieli Rządów krajów importujących,

II) trzech przedstawicieli Rządów krajów produkujących cukier trzcinowy,

III) trzech przedstawicieli Rządów krajów produkujących cukier buraczany

(b) Przedstawiciele wyżej wymienionych grup krajów będą podlegali postanowieniom punktu (c) niniejszego artykułu, w sposób następujący:

I) z krajów importujących - Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki będą reprezentowane przez cały czas trwania niniejszej Umowy, a Rządy innych krajów wymienionych w artykule 37 jako kraje importujące wybiorą corocznie spośród siebie kraj, który wyznaczy trzeciego reprezentanta tej grupy;

II) z krajów produkujących cukier trzcinowy - Rząd Republiki Kuby oraz Rząd Holenderski będą reprezentowane przez cały czas trwania Umowy, natomiast Rządy pozostałych krajów będą reprezentowane w poszczególnych latach jak poniżej:-

W roku rozpoczynającym się -

1 września 1937 r.: "Commonwealth" Australii.

1 września 1938 r.: Republika San Domingo.

1 września 1939 r.: Peru.

1 września 1940 r.: Unia Południowo-Afrykańska.

1 września 1941 r.: Brazylia.

III) Z krajów produkujących cukier buraczany - Rządy niżej wymienionych krajów będą w poszczególnych okresach reprezentowane jak następuje: -

W roku rozpoczynającym się -

1 września 1937 r.: Czechosłowacja, Niemcy, Z. S. R. R.

1 września 1938 r.: Czechosłowacja, Niemcy, Z. S. R. R.

1 września 1939 r.: Czechosłowacja, Francja, Polska.

1 września 1940 r.: Belgia, Niemcy, Z. S. R. R.

W półroczu rozpoczynającym się 1 września 1941 r.: Francja, Węgry, Polska.

W półroczu rozpoczynającym się 1 marca 1942 r.: Francja, Polska, Jugosławia.

(c) Prezes Rady będzie z urzędu członkiem Komitetu Wykonawczego i w okresie jego urzędowania Rząd reprezentowany przez niego nie będzie uprawniony do mianowania dalszego reprezentanta do Komitetu Wykonawczego w myśl punktu (b) niniejszego artykułu.

Artykuł  40.

Komitet Wykonawczy będzie wykonywał wszelkie uprawnienia, które mu przekaże Rada, z wyjątkiem:

(1) redukowania kontyngentów na zasadzie artykułu 21;

(2) przydzielania dodatkowych kontyngentów na zasadzie art. 20;

(3) określania warunków, na jakich Rząd nie uniczestniczący w Umowie może przystąpić do niej w myśl artykułu 49;

(4) uprawnień wykonywanych na mocy artykułów 44 i 51.

Artykuł  41.

Ilekroć Komitet Wykonawczy uzna, że kwoty eksportowe ustalone na dany rok kontyngentowy nie wystarczają na pokrycie zapotrzebowania konsumcji lub też przewidywać należy nagłą i nadmierną zwyżkę ceny, winien przedłożyć Radzie telegraficznie takie zalecenia, jakie uzna za potrzebne dla zwolnienia dodatkowych kwot stosownie do art. 20 i zażądać telegraficznej decyzji. Jeżeli w ciągu pięciu dni, delegacje mające odpowiednią większość głosów, stosownie do art. 20, nie udzielą telegraficznie zgody na te zalecenia, wówczas Prezes winien niezwłocznie zwołać zebranie Rady.

Artykuł  42.

(a) Komitet Wykonawczy będzie się zbierał ilekroć uzna to za wskazane jego Prezes lub gdy zażądają tego dwaj członkowie Komitetu.

(b) Dla osiągnięcia quorum potrzebna będzie obecność pięciu członków. Uchwały zapadają większością oddanych głosów.

(c) Każdy członek Komitetu Wykonawczego będzie miał jeden głos. Wyjątek stanowią przedstawiciele Rządów Stanów Zjednoczonych Ameryki i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii, którzy będą mieli po dwa głosy.

(d) W przypadku równości głosów, Prezesowi Komitetu przysługuje głos decydujący.

(e) Każdy członek Komitetu będzie mógł, w drodze pisemnej, notyfikować wyznaczenie innego członka do zastępowania go i głosowania w jego imieniu.

Rozdział  VII.

Różne postanowienia.

Artykuł  43.

Umowa niniejsza będzie stosowała się do wszystkich terytoriów każdego z Układających się Rządów, łącznie z koloniami, terytoriami zamorskimi, protektoratami oraz terytoriami pozostającymi pod ich zwierzchnictwem lub mandatem.

Artykuł  44.

(a) Jeżeli którykolwiek z Układających się Rządów stwierdzi, że inny Układający się Rząd nie dotrzymał zobowiązań wynikających z niniejszej Umowy, zwołane zostanie nadzwyczajne zebranie Rady dla rozstrzygnięcia, czy istotnie zaszło naruszenie Umowy i - jeżeli tak - jakie środki zaradcze należy zalecić Układającym się Rządom na skutek tego naruszenia. Jeżeli Rada zdecyduje, że pożądane jest, aby inne z Układających się Rządów zakazały lub ograniczyły import cukru z kraju, który naruszył Umowę, to uchwalenie takich środków nie będzie uważane za niezgodne z klauzulą największego uprzywilejowania przysługującą Rządowi, który naruszył Umowę.

(b) Wszelkie postanowienie Rady uchwalane na mocy niniejszego artykułu, zapadać będzie większością trzech czwartych oddanych głosów.

Artykuł  45.

Gdyby, w czasie trwania niniejszej Umowy, zostało uznane lub wykazane, że osiągnięciu jej celów stanęły na przeszkodzie kraje nie będące w niej Stronami, zostanie zwołane nadzwyczajne zebranie Rady w celu rozstrzygnięcia, jakie środki należałoby zalecić Układającym się Rządom.

Artykuł  46.

Gdyby Rada doszła kiedykolwiek do przekonania, że wskutek znacznego wzrostu eksportu lub zużycia syropów cukrowych, cukru płynnego, melasu jadalnego lub jakichkolwiek innych mieszanek cukrowych, produkty te zaczynają wypierać cukier w stopniu powstrzymującym pełne osiągnięcie celów niniejszej Umowy - będzie ona mogła postanowić, że takie produkty lub niektóre z nich, uważać należy, ze względu na zawartość w nich cukru, za cukier w rozumieniu niniejszej Umowy; pod warunkiem jednak, że z obliczenia ilości cukru, jaką należałoby zaliczyć do kwoty eksportowej danego kraju, Rada wyłączy równowartość w cukrze takiej ilości tych produktów jaka była wywożona normalnie z tego kraju przed wejściem w życie Umowy.

Artykuł  47.

Umowa niniejsza będzie ratyfikowana, a dokumenty ratyfikacyjne będą złożone możliwie najrychlej Rządowi Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, który o każdym złożeniu zawiadomi Rządy, które Umowę podpisały.

Artykuł  48.

(a) Umowa niniejsza zacznie obowiązywać z dniem 1 września 1937 r., jeżeli do tego dnia zostanie ratyfikowana przez wszystkie Rządy, które je podpisały,

(b) Jeżeli do wyżej wymienionej daty dokumenty ratyfikacyjne wszystkich sygnatariuszy nie będą złożone, to Rządy, które do tego czasu Umowę ratyfikują - mogą postanowić, że między sobą nadają jej moc obowiązującą.

Artykuł  49.

(a) Do dnia 30 czerwca 1937 r. Umowa niniejsza będzie otwarta do podpisu każdego z Rządów reprezentowanych na Konferencji, na której Umowa została opracowana. Prawo podpisania Umowy po tej dacie uzależnione będzie od podpisania przez podpisujący Rząd również dołączonego do niej Protokołu.

(b) Umowa niniejsza będzie, po wejściu w życie, otwarta w każdym czasie, dla przystąpienia Rządu każdego terytorium metropolii, który jeszcze Umowy nie podpisał, pod warunkiem, że warunki tego przystąpienia zostaną, za wspólnym porozumieniem, uzgodnione uprzednio przez Radę i zainteresowany Rząd.

Artykuł  50

(a) Z zastrzeżeniem postanowień art. 51, Umowa niniejsza będzie obowiązywała przez lat pięć licząc od daty wejścia jej w życie i nie będzie mogła być wypowiedziana.

(b) Co najmniej na sześć miesięcy przed wygaśnięciem niniejszej Umowy, Układające się Rządy postanowią, czy Umowa ma być przedłużona na dalszy okres i, jeżeli tak, na jakich warunkach. W przypadku nieosiągnięcia jednomyślności, Rządy pragnące utrzymać Umowę w mocy będą uprawnione do utrzymania jaj w stosunkach wzajemnych.

Artykuł  51.

Układające się Rządy będą miały prawo wypowiedzieć niniejszą Umowę w przypadkach i na warunkach następujących:

(a) Każdy z Układających się Rządów, jeżeli zostanie zawikłany w działania wojenne, będzie mógł zgłosić prośbę o zawieszenie zobowiązań wynikających dla niego z tytułu Umowy. Jeżeli zgłoszenie zostanie odrzucone, Rząd taki będzie mógł notyfikować wypowiedzenie Umowy.

(b) Jeżeli jeden z Układających się Rządów, do którego terytoriów odbywa się netto-import cukru, stwierdzi, że na skutek stosowania niniejszej Umowy występuje ostry brak podaży lub anormalna zwyżka cen światowych, będzie on mógł zażądać od Rady przedsięwzięcia środków dla zaradzenia tej sytuacji. W przypadku gdyby Rada uchyliła to żądanie, zainteresowany Rząd będzie mógł notyfikować wypowiedzenie Umowy.

(c) Jeżeli podczas trwania niniejszej Umowy, na skutek działań jakiegoś kraju (do którego Umowa stosuje się lub nie stosuje), nastąpi na wolnym rynku niekorzystna zmiana stosunku pomiędzy podażą a popytem, mogąca dotkliwie zmniejszyć możliwości zbytu dostawców na tym wolnym rynku, każdy z Układających się Rządów dotknięty tą zmianą, będzie mógł przedstawić swoją sprawę Radzie. Jeżeli Rada nie uzna, że zażalenie danego Rządu jest uzasadnione, Rząd ten będzie miał prawo przedłożyć sprawę orzeczeniu trzech arbitrów, obywateli krajów nie będących Stronami w Umowie, którzy zostaną wyznaczeni przez Radę na jej pierwszym posiedzeniu po wejściu Umowy w życie. Jeżeli Rada, albo arbitrzy uznają zażalenie za uzasadnione, zainteresowany Rząd będzie mógł wypowiedzieć Umowę.

(d) W każdej sprawie, która zgodnie z poprzednim ustępem niniejszego artykułu, będzie Radzie przedłożona - Rada poweźmie postanowienia w przeciągu dni sześćdziesięciu. W braku powzięcia postanowienia w tym czasie Rząd, który przedłożył sprawę, będzie mógł wypowiedzieć Umowę.

(e) W przypadku gdy którykolwiek Rząd zanotyfikuje wypowiedzenie Umowy zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, każdy inny Układający się Rząd również będzie mógł w przeciągu następujących, po tej notyfikacji, trzech miesięcy, notyfikować wypowiedzenie Umowy.

(f) Każde powiadomienie o wypowiedzeniu Umowy, uskutecznione w myśl niniejszego artykułu będzie przesłane Rządowi Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, który zakomunikuje je wszystkim Układającym się Rządom, oraz Radzie. Wypowiedzenie zacznie wywierać skutki w trzy miesiące po dacie otrzymania powiadomienia przez Rząd Zjednoczonego Królestwa.

(g) Każda uchwała Rady powzięta w myśl niniejszego Artykułu, winna być powzięta Większością trzech czwartych oddanych głosów.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą Umowę.

Sporządzono w Londynie, dnia szóstego maja 1937 r. Zgodnie z procedurą zastosowaną przez Światową Konferencję Monetarną i Gospodarczą, w nawiązaniu do której zwołana została Międzynarodowa Konferencja Cukrownicza, Umowa niniejsza sporządzona została w językach francuskim i angielskim. Zostaną również sporządzone teksty niemiecki i rosyjski. Te cztery teksty, będące jednakowo autentyczne, będą złożone w archiwach Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, którego staraniem uwierzytelnione za zgodność odpisy tych tekstów zostaną zakomunikowane wszystkim Rządom sygnatariuszom.

Do czasu podpisania innych tekstów, podpisy położone pod tekstem angielskim zaczną wywierać skutki z dniem dzisiejszym.

ZA RZĄD UNII POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKIEJ:

C. T. te Water

F. J. du Toit

ZA RZĄD "COMMONWEALTH" AUSTRALII:

R. G. Casey

S. M. Bruce

ZA RZĄD BELGII:

Luc. Beauduin

ZA RZĄD BRAZYLII:

Decio Coimbra

ZA RZĄD ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ;

J. Ramsay Mac Donald

ZA RZĄD CHIN:

Quo Tai-cHi

ZA RZĄD REPUBLIKI KUBY:

J. Gomez M.

Aurelio Portuondo

E. H. Farrés

Arturo Maňas

ZA RZĄD CZECHOSŁOWACJI:

Jan Masaryk

ZA RZĄD REPUBLIKI SAN DOMINGO:

R. P. Pichardo

ZA RZĄD FRANCJI:

Ch. Spinasse

ZA RZĄD NIEMIEC:

Joachim v. Ribbentrop

Dr Alfons Moritz

Ludwig Schuster

ZA RZĄD HAITI:

Léon Defly

ZA RZĄD WĘGIER:

Constantin de Masirevich

Dr G. Vinnay

ZA RZĄD INDII:

D. B. Meek

ZA RZĄD HOLANDII

J. van Gelderen

ZA RZĄD PERU:

Felipe Pardo

J. Chamot

Alfredo Ferreyros

ZA RZĄD POLSKI:

Delegacja Rządu Polski, do którego w myśl istniejących traktatów, należy prowadzenie spraw zagranicznych Wolnego Miasta Gdańska, zastrzega dla Rządu Polskiego prawo przystąpienia, w czasie późniejszym, do Umowy za Wolne Miasto Gdańsk.

Edward Raczyński

ZA RZĄD PORTUGALII:

Luiz Ferreira de Castro

ZA RZĄD ZWIĄZKU SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Rozumie się, że ani Rozdział V Umowy dotyczący stoków, ani wszystkie inne Artykuły, które w różnych jej Rozdziałach, w jakikolwiek sposób odnoszą się do produkcji wewnętrznej - nie stosują się do Z. S. R. R. jako do Państwa rządzonego według zasady gospodarki planowej.

N. Bogomolov

ZA RZĄD STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI:

Norman H. Davis

Mam sobie polecone przez Rząd mój oświadczyć, że w przypadku wygaśnięcia w czasie trwania niniejszej Umowy, jego obecnego ustawodawstwa o kontyngentowaniu importu i zbytu cukru, dążeniem mojego Rządu będzie utrzymanie stawki celnej na cukier pełnocłowy na poziomie nie wyższym od obecnego.

(W ODNIESIENIU DO "COMMONWEALTH" FILIPIN):

Urbano A. Zafra

ZA RZĄD JUGOSŁAWII:

V. Milanovitch.

PROTOKÓŁ DOŁĄCZONY DO UMOWY.

1. W chwili podpisywania Umowy z dnia dzisiejszego, dotyczącej regulowania produkcji i zbytu cukru, Rządy sygnatariusze zgodziły się, iż Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przedsięweźmie, w czasie od dnia dzisiejszego do objęcia funkcyj przez Radę Tymczasową, o której jest mowa poniżej, wszelkie potrzebne kroki o charakterze tymczasowym, łącznie ze zwołaniem pierwszego zebrania rzeczonej Rady Tymczasowej, które odbędzie się możliwie najrychlej w Londynie, przygotowaniem porządku dziennego dla tego zebrania oraz poczynieniem wszelkich potrzebnych zarządzeń.

2. Rzeczone Rządy zgadzają się na mianowanie, możliwie najrychlej, przedstawicieli, którzy utworzą Radę Tymczasową powołaną do sprawowania wszelkich funkcji Międzynarodowej Rady Cukrowniczej mającej być utworzoną w myśl niniejszej Umowy. Do Rady Tymczasowej stosować się będą, pod wszelkimi względami, postanowienia Rozdziału VI niniejszej Umowy z tym jednakże, iż żadne postanowienia rzeczonej Rady Tymczasowej nie będą wiążące dla Rządów sygnatariuszy przed wejściem Umowy w życie.

3. W przeciągu 40 dni od daty podpisania Umowy, Rządy sygnatariusze powiadomią Rząd Zjednoczonego Królestwa o stanie ratyfikacyj u nich.

4. Jeżeli, dla przyczyn natury konstytucyjnej, Rząd nie może otrzymać od Parlamentu potrzebnego upoważnienia, które by mu pozwoliło ratyfikować Umowę przed 1 września 1937 r., Rządy sygnatariusze zgadzają się przyjąć, tymczasowo i jako równoznaczne z ratyfikacją, dla celów wprowadzenia w życie Umowy w wymienionym dniu, oświadczenie, iż dany Rząd przyjmuje tymczasowo, z tym dniem, zobowiązania wynikające z Umowy i że będzie ją ratyfikował możliwie najrychlej. W przypadku gdyby dokument ratyfikacyjny tego Rządu nie został złożony przed 1 stycznia 1938 r., Umawiające się Rządy będą uprawnione do zadecydowania, czy Umowa winna być utrzymana, czy też nie.

5. Rządy sygnatariusze zobowiązują się, każdy w odniesieniu do swoich terytoriów, dbać o to, aby stan produkcji, importu i eksportu cukru nie uległ zmianom sprzecznym z celami Umowy w czasie, który upłynie od jej podpisania do wejścia w życie. Każde naruszenie tego zobowiązania będzie równoznaczne z pogwałceniem Umowy.

6. Rządy sygnatariusze przyjmują do wiadomości oświadczenie złożone Konferencji przez delegata Rządu Kanady.

"Pragnę złożyć krótkie oświadczenie, dotyczące stanowiska Rządu Kanady. Po pospiesznym z konieczności przejrzeniu Konwencji, Rząd Kanady żałuje, iż nie czuje się w możności wydać upoważnienia do podpisania Umowy w chwili obecnej. Naturalnie, sympatyzuje on z celem Konferencji dążącym do zapobieżenia produkcji nieekonomicznej, ale sytuacja Kanady na tej Konferencji, jako importera i konsumenta cukru jest tak różna od sytuacji wszystkich prawie reprezentowanych krajów, iż potrzebuje on dodatkowego okresu czasu dla zbadania specyficznych skutków postanowień Konwencji w odniesieniu do rzeczonej sytuacji i dla rozstrzygnięcia, czy w wyniku tych badań, będzie on mógł zgłosić później swoje przystąpienie. Równocześnie Rząd Kanady ponawia dane już zapewnienie, że, w czasie trwania niniejszej Umowy, nie zamierza wpływać na zwiększenia produkcji cukru w Kanadzie przez subsydia, wzmożony protekcjonizm, specjalne zwroty podatków lub przez wszelkie inne analogiczne środki".

7. Protokół niniejszy wchodzi w życie w stosunku do każdego Rządu sygnatariusza, z dniem podpisania.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszy Protokół.

Sporządzono w Londynie, dnia szóstego maja tysiąc dziewięćset trzydziestego siódmego roku. Zgodnie z procedurą zastosowaną przez Światową Konferencję Monetarną i Gospodarczą, w nawiązaniu do której zwołana została Międzynarodowa Konferencja Cukrownicza, Umowa niniejsza sporządzona została w językach francuskim i angielskim. Zostaną również sporządzone teksty niemiecki i rosyjski. Te cztery teksty, będące jednakowo autentyczne, będą złożone w archiwach Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, którego staraniem uwierzytelnione za zgodność odpisy tych tekstów zostaną zakomunikowane wszystkim Rządom sygnatariuszom.

1 Załącznik zmieniony przez obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 19 listopada 1937 r. w sprawie sprostowania błędów (Dz.U.37.82.600).

• Identyfikator: Dz.U.1937.63.489
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Międzynarodowa umowa dotycząca regulowania produkcji i zbytu cukru. Londyn.1937.05.06.
• Data aktu: 06/05/1937
• Data ogłoszenia: 31/08/1937
• Data wejścia w życie: 01/09/1937