Likwidacja mienia byłych rosyjskich osób prawnych.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 22 marca 1928 r.

o likwidacji mienia byłych rosyjskich osób prawnych.

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr. 78, poz. 443) postanawiam co następuje:

Art.  1.

Znajdujące się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mienie osób prawnych, które w dniu 7 listopada 1917 r. posiadały siedzibę na obecnem terytorjum Związku Socjalistycznych Republik Rad, ulega likwidacji na podstawie przepisów niniejszego rozporządzenia.

Art.  2.

Do przeprowadzenia likwidacji mienia osób prawnych, o których mowa w art. 1, powołany jest Komitet Likwidacyjny do spraw byłych rosyjskich osób prawnych, mający siedzibę w Warszawie.

Art.  3.

1. W skład Komitetu wchodzi przewodniczący, mianowany przez Ministra Skarbu, i czterech członków stałych z ramienia Ministrów: Spraw Zagranicznych, Skarbu, Przemysłu i Handlu oraz Spraw Wewnętrznych, tudzież delegat zainteresowanego ministra lub urzędu, w szczególności delegat Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych, gdy przedmiotem likwidacji jest mienie instytucji kredytu długoterminowego rolnego (ziemskiego) lub nieruchomość ziemska. W posiedzeniach Komitetu biorą udział z głosem doradczym delegaci: Prokuratorji Generalnej oraz Delegacji Polskiej w Mieszanej Komisji Rozrachunkowej.

2. Sprawami Komitetu kieruje przewodniczący. Delegat Ministra Skarbu sprawuje funkcje zastępcy przewodniczącego.

Art.  4.

1. Uchwała Komitetu o przystąpieniu do likwidacji mienia osoby prawnej będzie podana do wiadomości publicznej; osobom interesowanym służy prawo wniesienia do Komitetu sprzeciwu w ciągu sześciu tygodni od daty ogłoszenia uchwały.

2. Komitet może na skutek sprzeciwu znieść lub zmienić powziętą uchwałę, podając o tem do wiadomości publicznej.

3. Sprzeciw nie wstrzymuje postępowania likwidacyjnego, jednak do czasu rozstrzygnięcia sprzeciwu likwidowane mienie nie może być zbywane.

Art.  5.

1. Po powzięciu uchwały o przystąpieniu do likwidacji Minister Skarbu wyznaczy na wniosek Komitetu likwidatora.

2. Wyznaczenie likwidatora ze wskazaniem miejsca jego urzędowania będzie podane do wiadomości publicznej jednocześnie z ogłoszeniem uchwały o przystąpieniu do likwidacji.

3. W przypadku, gdy nad likwidowanem mieniem jest ustanowiony przymusowy zarząd państwowy, likwidator będzie wyznaczony przez Ministra Skarbu w porozumieniu z ministrem, który ustanowił zarząd państwowy, w terminie przez nich określonym, o czem będzie osobno podane do wiadomości publicznej.

Art.  6.

1. Bezzwłocznie po wyznaczeniu likwidator obejmie pod swój zarząd znajdujące się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mienie osoby prawnej, przystąpi do spisania inwentarza aktywów i pasywów oraz do sporządzenia bilansu.

2. Likwidator jest uprawniony do wszelkich czynności prawnych, zmierzających do ustalenia i zachowania przeznaczonego do likwidacji mienia, oraz do zastępstwa sądowego tak w sprawach spornych, jak i postępowaniu niespornem, nie wyłączając postępowania hipotecznego, bez obowiązku składania pełnomocnictwa.

3. Likwidator jest obowiązany przedsięwziąć odpowiednie kroki w celu ściągnięcia wszelkich wymagalnych należności.

4. Wszelkie wpływy, po potrąceniu wydatków bieżących, likwidator składa na rachunek Komitetu do instytucji, wskazanej przez Ministra Skarbu.

Art.  7.

1. Od chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia nie mogą być dokonywane żadne czynności prawne, dotyczące mienia, wskazanego w art. 1, z wyjątkiem aktów zwykłego zarządu; nie mogą być również ujawniane w wykazach hipotecznych i rejestracji wieczystych czynności uprzednio zawarte.

2. O przystąpieniu do likwidacji poda likwidator ostrzeżenie do ksiąg hipotecznych i rejestrów wieczystych nieruchomości lub kapitałów hipotekowanych, należących do osoby prawnej. Poda również ostrzeżenie do ksiąg i rejestrów nieruchomości lub kapitałów hipotekowanych, które w dniu 7 listopada 1917 roku należały do tejże osoby prawnej, chociażby już przeszły w obce ręce, o ile należą jeszcze do bezpośrednich nabywców albo do ich spadkobierców.

3. W przypadkach, gdy Komitet uzna za wskazane, upoważni likwidatora do zażądania w drodze sądowej unieważnienia zdziałanych po dniu 7 listopada 1917 r. czynności, dotyczących likwidowanego mienia, w tej liczbie umówi, przenoszących własność nieruchomości lub kapitałów hipotekowanych. Sąd uzna czynności te za nieważne, o ile zostały dokonane pod warunkami, które spowodowały znaczne zmniejszenie wartości likwidowanej masy, połączone ze szkodą osób interesowanych. Prawa, nabyte w dobrej wierze, będą zachowane. Postanowienie ustępu niniejszego w niczem nie ogranicza możności rozwiązania tych czynności lub uznania ich za nieważne z przyczyn, przewidzianych w ogólnych przepisach prawnych.

4. Wpisanie po dniu 7 listopada 1917 roku do ksiąg hipotecznych i rejestrów wieczystych wyroków i decyzyj sądowych przez wierzycieli osób prawnych, o których mowa w art. 1, a których mienie zostało przeznaczone do likwidacji, nie będzie miało skutków hipoteki sądowej, roszczenia zaś temi wyrokami zasądzone będą dołączone do ogółu wierzytelności i zaspokojone w sposób i pod warunkami, przewidzianemi w art. 8, 10, 13, 14 i 16.

5. Należności z wyroków, zapadłych przeciwko osobom prawnym, o których mowa w art. 1, nie będą mogły być ściągane w drodze egzekucji sądowej, lecz będą dołączone do ogółu wierzytelności i zaspokojone w sposób i pod warunkami, przewidzianemi w art. 8, 9 (ust. 1 i 2), 10, 13, 14 i 16. Przepis ten nie dotyczy należności z tytułu zwykłego zarządu.

6. Przepisy, zawarte w ustępie pierwszym, nie stosują się do czynności zarządcy państwowego lub likwidatora mienia byłych rosyjskich instytucyj kredytu długoterminowego; mogą oni dokonywać wszelkich czynności, statutami tych instytucyj przewidzianych, z tytułu udzielonych pożyczek. W przypadku, gdy nieruchomość ziemska, obciążona taką pożyczką, zostanie nabyta przez Państwowy Bank Rolny lub będzie przy udziale tegoż Banku parcelowana, zarządca państwowy lub likwidator może wykreślić wierzytelność z ksiąg hipotecznych lub rejestrów wieczystych na żądanie Państwowego Baku Rolnego po otrzymaniu od tego Banku zobowiązania przejęcia do zapłacenia wynikłej z przerachowania należności byłej instytucji rosyjskiej wraz z kosztami administracyjnemi i innemi należnościami z zachowaniem warunków oprocentowania i umorzenia.

Art.  8.

1. Przy ustalaniu aktywów i pasywów likwidowanego mienia będą stosowane obowiązujące przepisy o przerachowaniu, a w szczególności rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r. o przerachowaniu zobowiązań prywatno-prawnych (Dz. U. R. P. z r. 1925 Nr. 30, poz. 213); przytem wierzytelności danej osoby prawnej będą przerachowane w tej samej mierze, co wierzytelności obywateli polskich.

2. Przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r., z wyjątkiem § 43, oraz przepisy §§ 18 i 19 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 115, poz. 1029), nie będą miały jednak zastosowania do objętych art. 14 należności od byłych rosyjskich zakładów ubezpieczeń. Przerachowanie tych należności na złote nastąpi według przeciętnej rocznej stawki skali § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r., odpowiednio do daty powstania tytułu, przyczem przy obliczaniu należności z umów ubezpieczenia będą stosowane podane niżej przepisy.

3. Dla ubezpieczeń na życie:

a) Za sumę należności z umów ubezpieczenia, które stały się wymagalnemi przed dniem ogłoszenia uchwały o przystąpieniu do likwidacji, przyjęta będzie suma ubezpieczenia, przerachowana według roku zawarcia umowy, z potrąceniem niewpłaconych składek, przerachowanych tak samo, jak i suma ubezpieczenia. Należności z umów ubezpieczenia z umówionym terminem płatności, przy których opłata składek została ukończona, przewidziany zaś termin wypłaty jeszcze nie nastąpił, będą uważane za płatne, w terminie ogłoszenia uchwały o przystąpieniu do likwidacji, z uwzględnieniem przy wypłacie dyskonta w stosunku 4% rocznie. Składki wpłacone po dniu 7 listopada 1917 roku, zaliczone będą tylko według przeciętnych kursów rocznych z lat ich wpłacenia; różnica zaś pomiędzy tak przerachowanemi składkami a należną z tytułu składek kwotą ulegnie potrąceniu z sumy ubezpieczenia.

b) Za sumę należności z umów ubezpieczenia, podlegających przed dniem 1 sierpnia 1914 r. w myśl warunków ubezpieczenia zamianie na bezskładkowe, a które stały się wymagalnemi przed dniem ogłoszenia uchwały o przystąpieniu do likwidacji, przyjęta będzie suma ubezpieczenia, przerachowana na zasadzie stosunku składek zapłaconych do składek należnych.

c) Jako należność z umów ubezpieczenia rent, będzie przyjęta suma niepodniesionych kwot, płatnych przed dniem ogłoszenia uchwały o przystąpieniu do likwidacji, przerachowana według przeciętnego kursu rocznego z roku zawarcia umowy. Jeżeli osoba ubezpieczona pozostaje w tym dniu przy życiu, dolicza się ponadto do powyższej należności, przerachowana według tegoż kursu skapitalizowaną wartość renty, obliczoną na dzień ogłoszenia uchwały o przystąpieniu do likwidacji, według zasad, ustalonych przez Ministra Skarbu.

d) Za sumę należności z umów ubezpieczenia, które nie stały się wymagalnemi przed dniem ogłoszenia uchwały o przystąpieniu do likwidacji, przyjęta będzie suma, wynosząca 70% wpłaconych składek, przerachowanych według roku zawarcia umowy. Składki, wpłacone po dniu 7 listopada 1917 roku, zaliczone będą tylko według przeciętnych kursów rocznych z lat ich wpłacenia.

e) Z należności powyższych będą potrącone pożyczki pod zastaw polis oraz zaliczki, przerachowane według przeciętnej rocznej stawki skali § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r. odpowiednio do daty zaciągnięcia pożyczki lub otrzymania zaliczki.

f) Nie będą uwzględnione umowy ubezpieczenia, zawarte po dniu 7 listopada 1917 r. oraz umowy ubezpieczenia, które, zgodnie z ogólnemi warunkami ubezpieczeń, podlegały unieważnieniu przed dniem 1 sierpnia 1914 roku.

4. Dla ubezpieczeń innego rodzaju:

a) za sumę należności z umów ubezpieczenia, jeżeli wypadek, powodujący obowiązek wypłaty należności zaszedł przed dniem ogłoszenia uchwały o przystąpieniu do likwidacji i składka była opłaconą za okres czasu, w którym zaszedł wypadek, przyjęta będzie suma odszkodowania, przerachowania według przeciętnego kursu rocznego z roku zawarcia umowy, względnie z roku jej przedłużenia;

b) za sumę należności z dożywotnich umów ubezpieczeń od nieszczęśliwych wypadków jeżeli wypadek powodujący obowiązek wypłaty sumy ubezpieczenia nie zaszedł przed dniem ogłoszenia uchwały o przystąpieniu do likwidacji i osoba ubezpieczona znajduje się w tym dniu przy życiu, przyjęta będzie kwota, równa 50% wpłaconej składki, przerachowanej według przeciętnego kursu rocznego roku wpłaty;

c) do rent należnych z tytułu umów ubezpieczeń od nieszczęśliwych wypadków stosu-je się odpowiednio postanowienia pkt. c) ustępu poprzedniego;

d) przy ustalaniu należności z długoterminowych umów ubezpieczeń od nieszczęśliwych wypadków ze zwrotem wpłaconych składek - stosuje się odpowiednio postanowienia ust. 3 niniejszego artykułu;

e) postanowienia pkt. f) ustępu poprzedniego stosuje się również do należności, przewidzianych w ustępie niniejszym;

f) należności, wymienione w pkt. 2 art. 14 zostaną przerachowane zgodnie z przepisami rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 115, poz. 1029), z wyjątkiem § 18 i 19 tego rozporządzenia.

Art.  9.

1. W ciągu trzech miesięcy od daty ogłoszenia uchwały o przystąpieniu do likwidacji (art. 4) osoby interesowano mogą zgłaszać do Komitetu swe roszczenia i składać dowody, stwierdzające ich zasadność. Prawa i roszczenia, ujawnione hipotecznie albo zabezpieczone w drodze zastawu lub zakazu na nieruchomościach osoby prawnej, uważa się za należycie zgłoszone.

2. Prawa i roszczenia, niezgłoszone w powyższym terminie uważa się za wygasłe w stosunku do mienia osoby prawnej, znajdującego się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Postanowienie ustępu poprzedniego nie stosuje się do praw akcjonarjuszów, udziałowców i członków z tytułu posiadanych akcyj, udziałów lub praw członkowskich.

Art.  10.

1. Jeżeli zgłoszone roszczenie nastręcza wątpliwości, Komitet zawiadomi o tera osobę interesowaną, wyznaczając jej termin do uzupełnienia dowodów. Termin ten nie może być krótszy, niż dwa tygodnie od daty doręczenia zawiadomienia. W wyjątkowych przypadkach Komitet może wyznaczony termin przedłużyć.

2. Jeśli Komitet roszczenie odrzuci, osobie interesowanej służy prawo wytoczenia powództwa przeciwko likwidatorowi w terminie miesięcznym od daty doręczenia odmownej uchwały Komitetu.

3. Niezachowanie terminów, wyznaczonych przez Komitet zgodnie z ustępem pierwszym, lub terminu, przewidzianego w ustępie drugim, powoduje uznanie zgłoszonego roszczenia za wygasłe w stosunku do mienia osoby prawnej, znajdującego się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

4. 1 Wezwanie do uzupełnienia dowodów oraz zawiadomienia o przyjęciu lub odrzuceniu zgłoszonego roszczenia albo o uznaniu go za wygasłe doręcza się osobie interesowanej według ogólnych zasad postępowania administracyjnego.

5. 2 Jeżeli z powodu nieobecności lub śmierci osoby interesowanej zastosowanie takiego sposobu doręczenia natrafia na znaczne trudności, można dokonać doręczenia w trybie, przewidzianym w art. 24 ust. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym (Dz. U. R. P. Nr 36, poz. 341). Doręczenie takie jest skuteczne również w stosunku do następców prawnych zmarłego. Przepis ten nie ma zastosowania do praw i roszczeń, ujawnionych hipotecznie albo zabezpieczonych w drodze zastawu lub zakazu na nieruchomościach osoby prawnej.

Art.  11.

1. Mienie osób prawnych, których statuty przewidują w razie likwidacji przekazanie pozostałego majątku bądź na cele ogólne, bądź na rzecz Skarbu byłego Cesarstwa Rosyjskiego, bądź na rzecz innych osób prawnych, względnie instytucyj, położonych na terytorium obecnego Związku Socjalistycznych Republik Rad, podlega przejęciu na własność Skarbu Państwa.

2. Uchwała o przejęciu mienia osoby prawnej na własność Skarbu Państwa może być powzięta przez Komitet również w przypadku, gdy likwidowany majątek powstał - w całości lub w części - z zapomóg rządowych lub samorządowych, albo z ofiarności publicznej, oraz gdy statut nie przewiduje prawa akcjonarjuszów, udziałowców, lub członków do podziału pomiędzy nich mienia osoby prawnej.

3. Uchwała Komitetu o przejęciu likwidowanego mienia na własność Skarbu Państwa będzie podana do wiadomości publicznej.

4. Likwidowane mienie będzie przejęte na własność Skarbu Państwa stosownie do uchwały Komitetu bądź w naturze, bądź w drodze zbycia go w sposób, przewidziany w art. 12.

5. 3 Odpowiedzialność Skarbu Państwa za pasywa likwidowanego mienia ogranicza się, w razie przejęcia mienia w naturze, do jego wartości, ustalonej przez Komisję Szacunkową, w razie zaś zbycia - do wysokości uzyskanej kwoty. Szacunek nieruchomości przeprowadzi komisja, powołana do ustalania wartości majątku spółek akcyjnych, z uwzględnieniem rynkowej wartości szacowanej nieruchomości; szacunku ruchomości dokona komisja, powołana przez Komitet Likwidacyjny.

6. Przy regulowaniu rzeczonych pasywów mają odpowiednie zastosowanie postanowienia art. 13 i 14.

7. Mienie, przejęte na własność Skarbu Państwa, otrzyma w drodze uchwały Rady Ministrów przeznaczenie na cele ogólne, odpowiadające w miarę możności dotychczasowemu przeznaczeniu.

Art.  12. ⁴

1. Likwidacja mienia osób prawnych, nie-przejętego na własność Skarbu Państwa w naturze, nastąpi w drodze zbycia przez licytację albo z wolnej ręki.

2. Uchwała Komitetu Likwidacyjnego o wszczęciu licytacji nieruchomości bądź ruchomości podlega wykonaniu w drodze egzekucji sądowej według przepisów postępowania cywilnego, przy czym za sumę oszacowania będzie przyjęta wartość, określona w sposób, przewidziany w art. 11 ust. 5. Przy podziale osiągniętej ceny z nieruchomości stosuje się odpowiednio przepisy art. 118 § 2 prawa upadłościowego.

3. W razie sprzedaży z wolnej ręki prawo nabycia służyć będzie osobom fizycznym i prawnym, w Państwie Polskim do działania uprawnionym. Pierwszeństwo w przypadkach, w których Komitet uzna to za wskazane, posiadać będą osoby prawne polskie, utworzone przez dawnych udziałowców, akcjonariuszów lub członków danej osoby prawnej.

4. Sprzedaż majątku z wolnej ręki nie może nastąpić poniżej szacunku, ustalonego w sposób, przewidziany w art. 11 ust. 5.

5. W razie przekazania nabywcy w całości lub w części pasywów likwidowanego mienia, Komitet ustali sposób zabezpieczenia wypłaty przekazanych należności.

Art.  13.

Sumy, otrzymane z realizacji aktywów, będą przeznaczone na uregulowanie pasywów według zasad ogólnych, przyczem będą zaspokojone przedewszystkiem ewentualne koszta licytacyjne oraz ustalone przez Komitet koszta likwidacji, po zaspokojeniu zaś wierzytelności, korzystających z hipoteki lub przywileju, będą uregulowane odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki personelu likwidowanej osoby prawnej.

Art.  14.

1. Pozostałość, jaka się okaże po zaspokojeniu wierzytelności, wymienionych w poprzednim artykule, zostanie przeznaczona na uregulowanie należności obywateli polskich oraz takich należności obywateli obcych, które powstały na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub przypadają 1 tytułu umów, zawartych przez oddziały lub przedsiębiorstwa danej osoby prawnej na tym obszarze, o ile należności te zostały uznane w myśl artykułów 7, 8, 9 i 10.

2. Należności z umów zbiorowych ubezpieczeń od nieszczęśliwych wypadków, zawartych na zasadzie przepisów z 2/15 czerwca 1903 r. (Zb. Pr. i Rozp. Ros. Nr. 81, poz. 912), których wpłatę przejął Zakład Ubezpieczeń we Lwowie na mocy ustawy z dnia 30 stycznia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 16, poz. 148), będą przekazane temu Zakładowi.

3. Należności, objęte niniejszym artykułem, w razie niemożności całkowitego ich zaspokojenia będą uregulowane stosunkowo. W tym przypadku przy podziale brane będą pod uwagę tylko należności kapitałowe wiraż z odsetkami, obliczonemi do dnia ogłoszenia uchwały o przystąpieniu do likwidacji, jeżeli odsetki zostały przyznane.

4. Podziału sum dokona Komitet. Uchwała Komitetu, ustalająca stosunek sum, ulegających podziałowi, do zgłoszonych należności, zostanie podana do wiadomości publicznej przez ogłoszenie w Monitorze Polskim. Ogłoszenie powyższe zastępuje doręczenie uchwały osobom interesowanym.

5. 5 Jeżeli różnica pomiędzy ogólną sumą funduszów, przeznaczoną na zaspokojenie wierzycieli, a sumą zaliczek, których wypłata została zarządzona w toku postępowania likwidacyjnego, nie przekracza 2% ogólnej sumy tych funduszów, a pozostające kwoty, która należałoby jeszcze wypłacić poszczególnym wierzycielom, przedstawiają wartość stosunkowo nieznaczną, Komitet Likwidacyjny może, jeżeli podział i wypłata tych kwot wymagałyby niewspółmiernych kosztów, zaniechać ich wypłaty, a uzyskaną w ten sposób nadwyżkę przeznaczyć na zaspokojenie kosztów, związanych z likwidacją mienia osób prawnych, których fundusze nie wystarczą na pokrycie tych kosztów, sumę zaś pozostałą po zaspokojeniu takich kosztów - na rzecz Skarbu Państwa.

Art.  15.

1. Przy likwidacji mienia byłych rosyjskich instytucyj kredytu długoterminowego będą podlegały zaspokojeniu jedynie należności obywateli polskich, wynikające z emisji przez te instytucje listów zastawnych oraz z innych tytułów.

2. Minister Skarbu określi sposób stwierdzenia, które listy zastawne były własnością obywateli polskich w dniu wydania rozporządzenia niniejszego, oraz ustali tryb i sposób konwersji tych listów.

Art.  16.

W przypadku, gdy likwidowane mienie, znajdujące się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, nie wystarczy na pełne pokrycie należności, częściowe zaspokojenie wierzycieli na podstawie niniejszego rozporządzenia nie pozbawia ich praw poszukiwania niezaspokojonej należności z innego mienia danej osoby prawnej.

Art.  17.

1. Pozostałość aktywów po odliczeniu sum, przeznaczonych na zaspokojenie roszczeń, wymienionych w art. 13, 14 i 15, zostanie podzielona przez Komitet między akcjonarjuszów, udziałowców lub członków w stosunku do ich udziału w kapitale zakładowym.

2. Sumy, przypadające z powyższego tytułu oraz z mocy art. 13, 14 i 15, po potrąceniu zaliczek, które w toku postępowania likwidacyjnego były wypłacone wierzycielom, akcjonariuszom, udziałowcom lub członkom na poczet ich należności, - zostaną po zakończeniu likwidacji mienia osoby prawnej złożone do depozytu Ministerstwa Skarbu, które zarządzi wypłatę ich na rzecz osób uprawnionych.

Prawo odbioru powyższych sum przedawnia się po upływie lat 3 od daty ogłoszenia w Monitorze Polskim wezwania do ich odbioru.

3. Po upływie wskazanego wyżej przedawnienia nieodebrane sumy przejdą na własność Skarbu Państwa.

Art.  18.

1. W przypadkach, w których mienie osoby prawnej mogłoby okazać się niewystarczającem na pokrycie kosztów likwidacji lub przedstawiać wartość znikomą, w stosunku do roszczeń osób interesowanych, wystaczającą co najwyżej na pokrycie kosztów likwidacji, postępowanie Likwidacyjne, przewidziane w poprzednich artykułach niniejszego rozporządzenia, nie zostanie wdrożone, a wszczęte już będzie zaniechane.

2. Stosowna uchwała Komitetu zostanie podana do wiadomości publicznej przez ogłoszenie w Monitorze Polskim.

Ogłoszenie zastępuje doręczenie uchwały osobom interesowanym.

3. 6 Komitet Likwidacyjny zarządzi zbycie mienia, o którym mowa w ust. 1, w sposób, przewidziany w art. 12 ust. 2, 3 i 5. Sumy, uzyskane ze sprzedaży, zostaną po potrąceniu ustalonych przez Komitet kosztów likwidacji złożone do depozytu sądowego. W przypadkach, w których zbycie mienia natrafia na nadmierne trudności, Komitet może zaniechać jego realizacji. Uchwała Komitetu o złożeniu do depozytu lub o zaniechaniu realizacji mienia będzie podana do wiadomości publicznej przez ogłoszenie w Monitorze Polskim. O odstąpieniu od realizacji praw hipotekowanych należy uczynić wzmiankę we właściwych księgach hipotecznych.

4. 7 Sumy powyższe lub mienie, od którego realizacji Komitet odstąpił, przejdą po upływie 3 lat od daty ogłoszenia na własność Skarbu Państwa, jeżeli przed upływem tego terminu osoby interesowane nie zgłoszą do nich roszczeń na mocy ogólnych przepisów prawnych, które będą stosowane również przy zaspokojeniu roszczeń.

5. 8 W przypadkach, w których w skład mienia likwidowanego na mocy art. 1 - 17 niniejszego rozporządzenia wchodzą prawa i wierzytelności, wątpliwe co do istnienia lub możności realizacji, albo których ściągnięcie byłoby połączone z nadmiernymi kosztami, Komitet Likwidacyjny może wyłączyć je z masy likwidacyjnej, przy czym zostaną do nich odpowiednio zastosowane przepisy ust. 1 - 4. W razie wątpliwości co do istnienia lub możności realizacji tych praw i wierzytelności, może również Komitet Likwidacyjny umorzyć je w całości lub części.

Art.  19.

Uchwały Komitetu, przewidziane w art. 4 i 11, oraz inne ostateczne uchwały mogą być zaskarżone przez osoby interesowane do Najwyższego Trybunału Administracyjnego.

Art.  20.

Rozporządzenie niniejsze nie narusza w niczem zawartych przez Rzeczpospolitą Polską traktatów i układów międzynarodowych, których przepisy, odnoszące się do spraw, objętych niniejszem rozporządzeniem, będą zachowane przy jego wykonaniu.

Art.  21.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego, w szczególności wydanie przepisów o trybie podawania do wiadomości publicznej uchwał Komitetu (art. 4, 5 i 11), o sposobie określenia i przerachowania należności, wynikających z różnych kategoryj umów ubezpieczeniowych, oraz o likwidacji mienia poszczególnych kategoryj osób prawnych, a także wydanie regulaminu dla Komitetu Likwidacyjnego do spraw byłych rosyjskich osób prawnych - porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.

Art.  23.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 Art. 10 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 marca 1937 r. (Dz.U.37.17.110) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 10 marca 1937 r.

2 Art. 10 ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 marca 1937 r. (Dz.U.37.17.110) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 10 marca 1937 r.

3 Art. 11 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 marca 1937 r. (Dz.U.37.17.110) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 10 marca 1937 r.

4 Art. 12 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 marca 1937 r. (Dz.U.37.17.110) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 10 marca 1937 r.

5 Art. 14 ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 3 marca 1937 r. (Dz.U.37.17.110) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 10 marca 1937 r.

6 Art. 18 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 3 marca 1937 r. (Dz.U.37.17.110) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 10 marca 1937 r.

7 Art. 18 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 3 marca 1937 r. (Dz.U.37.17.110) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 10 marca 1937 r.

8 Art. 18 ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 3 marca 1937 r. (Dz.U.37.17.110) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 10 marca 1937 r.

• Identyfikator: Dz.U.1933.34.293 t.j.
• Rodzaj: Rozporządzenie z mocą ustawy
• Tytuł: Likwidacja mienia byłych rosyjskich osób prawnych.
• Data aktu: 22/03/1928
• Data ogłoszenia: 10/05/1933
• Data wejścia w życie: 26/03/1928