Międzynarodowa Konwencja Radjotelegraficzna. Londyn.1912.07.05.

OŚWIADCZENIA RZĄDOWE

z dnia 21 września 1922 r.

w przedmiocie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Międzynarodowej Konwencji Radjotelegraficznej, podpisanej w Londynie dn. 5 lipca 1912 roku.

Podaje się niniejszem do wiadomości, że w wykonaniu aneksu I do art. 19 Traktatu między Głównemi Mocarstwami Sprzymierzonymi i Stowarzyszonymi a Polską, podpisanego w Wersalu dnia 28 czerwca 1919 r. (Dz. U. R. P. 1920 r. № 110, poz. 723), a ratyfikowanego przez Polską dn. 1 września 1919 r. zgodnie z ustawą z dnia 31 lipca 1919 r. (Dz. U. R. P. 1920 r. № 35, poz. 199), Rząd Polski zgłosi) w dniu 7 stycznia 1921 r. przystąpienia z zastrzeżeniami do Międzynarodowej Konwencji Radjotelegraficznej, podpisanej w Londynie dn. 5 lipca 1912 roku, której treść brzmi, jak następuje:

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA RADJOTELEGRAFICZNA

zawarta pomiędzy

Niemcami i niemieckiemi protektoratami, Stanami Zjednoczonemi Ameryki i posiadłościami Stanów Zjednoczonych Ameryki, Republiką Argentyńską, Austrją, Węgrami, Bośnią Hercegowiną, Belgją, Kongo Belgijskiem, Brazylją, Bułgarją, Chili, Danją, Egiptem, Hiszpanją i kolonjami Hiszpańskiemi, Francją i Algierją, Francuską zachodnią Afryką, Francuską środkową Afryką, Indo-Chinami, Madagaskarem, Tunisem, Wielką Brytanją i różnemi kolonjami i protektoratami Brytyjskiemi, Związkiem południowo Afrykańskim, Związkiem Państw Australijskich, Kanadą, Indjami Brytyjskiemi, Nową Zelandją, Grecją, Włochami i kolonjami, Japonją i Chozen, Formozą, Sachalinem Japońskim i dzierżawionem terytorjum Kwantung, Marokko, Monako, Norwegją, Holandią, Indjami Holenderskiemi i kolonją Curacao, Persją, Portugalją i kolonjami Portugalskiemi, Rumunją, Rosją i rosyjskiemi posiadłościami i protektoratami, Republiką san-Marino, Sjamem, Szwecją, Turcją i Urugwajem.

Niżej podpisani pełnomocnicy "Rządów Krajów wyżej wymienionych, zebrawszy się na Konferencji W Londynie, postanowili zawrzeć za wspólną zgodą następującą Konwencją, z zastrzeżeniem ratyfikacji:

Art.  1.

Wszystkie układające się Strony obowiązują się do zastosowania postanowień niniejszej Konwencji na wszystkich r.-t. stacjach (nadbrzeżnych I okrętowych), urządzonych lub eksploatowanych przez układające się. Strony i otwartych dla publicznej obsługi korespondencji pomiędzy lądem a okrętami na morzu.

Zobowiązują się ponadto nakazać zachowywanie tych postanowień przedsiębiorstwom prywatnym, upoważnionym bądź do urządzenia lub eksploatacji stacji radjotelegraficznych nadbrzeżnych, otwartych dla publicznej obsługi korespondencji pomiędzy lądem a okrętami na morzu, bądź to do urządzenia lub eksploatacji stacji radiotelegraficznych, otwartych lub nie dla publicznej obsługi korespondencji na okrętach pod ich banderą.

Art.  2.

Stacją nadbrzeżną nazywa się każdą radiotelegraficzną stację urządzoną na lądzie stałym lub na pokładzie okrętu, stale stojącego na kotwicy i używaną do wymiany korespondencji z okrętami na pełnem morzu.

Każda stacja radjotelegraficzna, urządzona na okręcie niestacjonowanym, nazywa się okrętową.

Art.  3.

Stacje nadbrzeżne i okrętowe obowiązane są do wzajemnej wymiany radjotelegramów bez różnicy radiotelegraficznego systemu, przyjętego przez te stacje.

Każda stacja okrętowa obowiązana jest do wymiany radjotelegramów z każdą inną stacją okrętową bez różnicy radjotelegraficznego systemu, przyjętego przez te stacje.

Jednakże, ażeby nie przeszkadzać postępowi nauki, postanowienia niniejszego artykułu nie stają na przeszkodzie do ewentualnego użycia radiotelegraficznego systemu, który nie nadaje się do komunikacji z innemi systemami byleby ta niemożność komunikowania się zależała od istoty tego systemu i nie była następstwem zarządzeń, przyjętych jedynie w celu przeszkadzania we wzajemnem porozumiewaniu się.

Art.  4.

Pomimo postanowień artykułu 3, stacja może być przeznaczoną do ograniczonej służby korespondencyjnej, określonej celem korespondencji, albo też innemi okolicznościami niezależnemi od stosowanego systemu.

Art.  5.

Każdą z Wysokich układających się Stron obowiązuje się do połączenia stacji nadbrzeżnych z siecią telegraficzną za pomocą osobnych przewodów, lub przynajmniej wydać zarządzenia, zapewniające wymianę telegramów pomiędzy stacjami nadbrzeżnemi a siecią telegraficzną.

Art.  6.

Wysokie układające się strony wzajemnie podają sobie do wiadomości nazwy stacji nadbrzeżnych i okrętowych wzmiankowanych w art. 1 jak również w Regulaminie wszystkie wskazówki nadające się do ułatwienia i przyspieszenia wymiany radjotelegraficznej korespondencji i które zostaną wyszczególnione w Regulaminie.

Art.  7.

Każda z Wysokich układających się Stron zastrzega sobie prawo wydania zarządzenia lub też zezwolenia, aby na stacjach, wskazanych w art. 1, niezależnie od instalacji, których szczegóły ogłoszone są zgodnie z art. 6-na ustawienie i uruchomienie innych urządzeń, przeznaczonych do specjalnego radjotelegraficznego przesyłania bez ogłoszenia szczegółów tych urządzeń.

Art.  8.

Eksploatacja radjotelegraficznych stacji - powinna być, o ile możności, tak zorganizowana, ażeby nie przeszkadzała pracy innych stacji tego rodzaju.

Art.  9.

Radiotelegraficzne stacje obowiązane są przyjmować. z bezwzględnem pierwszeństwem sygnały z wszelkiego źródła, wzywające pomocy, odpowiadać na nie i nadawać.

Art.  10.

Opłata za radjotelegram, zależnie od wypadku, składa się:

1. (a) z "opłaty nadbrzeżnej", która przypada stacji nadbrzeżnej;

(b) z "opłaty okrętowej", która przypada stacji okrętowej;

2. z opłaty za przesyłkę drutem po linjach telegraficznych, obliczonej według zwykłych przepisów;

3. z opłat za tranzyto pośredniczących nadbrzeżnych lub okrętowych stacji i 2 opłat przypadających za szczególne świadczenia, żądane przez nadawcą.

Wysokość opłaty nadbrzeżnej podlega zatwierdzeniu Rządu, od którego zależy stacja nadbrzeżna, a wysokość opłaty okrętowej - zatwierdzenia Rządu, od którego zależy okręt.

Art.  11.

Postanowienia niniejszej Konwencji uzupełnione są przez Regulamin, który ma tą samą prawomocność i uzyskują moc obowiązującą jednocześnie z Konwencją.

Postanowienia niniejszej Konwencji i dotyczącego jej Regulaminu mogą być zmienione w każdym czasie za wzajemną zgodą przez Wysokie układające się Strony. Będą się odbywały perjodycznie Konferencja pełnomocników uprawnionych do ('prowadzenia zmian w Konwencji i w Regulaminie. Każda Konferencja sama ustali miejsce i czas następnego zebrania.

Art.  12.

Konferencje te składają się z delegatów Rządów krajów, układających się.

W naradach każdy kraj rozporządza tylko jednym głosem.

Jeżeli jakiś Rząd przystępuje do Konwencji w imieniu swych kolonji, posiadłości lub protektoratów, następne Konferencje mogą postanowić, że całość albo część owych kolonji, posiadłości lub protektoratów należy uważać jako jeden kraj dla zastosowania poprzedniego ustępu. Jednakowoż ilość głosów, przysługujących jednemu Rządowi, łącznie z jego kolonjami, posiadłościami i protektoratami nie może przekraczać sześciu.

Uważane są przy stosowaniu tego artykułu jako tworzące jeden kraj:

Niemiecka Afryka wschodnia;

Niemiecka Afryka południowo-wschodnia;

Kamerun;

Togo;

Niemieckie protektoraty oceanu Spokojnego;

Alaska;

Hawai i inne Amerykańskie posiadłości w Polinezji;

Wyspy Filipińskie;

Porto-Rico i Amerykańskie posiadłości na wyspach Antylskich;

Strefa kanału Panamskiego;

Kongo Belgijskie;

Hiszpańska kolonja zatoki Gwinejskiej;

Francuska zachodnia Afryka;

Francuska równikowa Afryka;

Indo-Chiny;

Madagaskar;

Tunis;

Unja Południowej Afryki;

Związek państw Australijskich;

Kanada;

Indje Brytyjskie;

Newa Zelandja;

Erytrea;

Somali Włoskie;

Korea, Formoza, Sachalin japoński i dzierżawione terytorjum Kwantuńskie;

Jndje Holenderskie;

Kolonja Curacao;

Portugalska Afryka zachodnia;

Portugalska Afryka wschodnia i portugalskie posiadłości w Azji;

Rosyjska Azja środkowa (wybrzeża morza Kaspijskiego);

Buchara;

Chiwa;

Syberja zachodnia (wybrzeże oceanu Lodowatego);

Syberja wschodnia (wybrzeże oceanu Spokojnego);

Art.  13.

Międzyanrodowe Biuro Unji Tolegraficznej ma powierzony sobie obowiązek zbierania, zestawiania i ogłaszania wszelkiego rodzaju informacji, dotyczących radjotelegrafji, powiadamiania o wnioskach co do zmian Konwencji i Regulaminu, ogłoszenia przyjętych zmian i wogóle zajmowania się wszystkiemi pracami administracyjnemi, które mu będą powierzone w interesie Międzynarodowej Radjotelegrafji.

Koszta utrzymania tej instytucji ponoszone będą przez wszystkie kraje układające się.

Art.  14.

Każda z Wysokich Stron układających się zastrzega sobie możność oznaczania warunków, pod którymi ona dopuszcza radjotelegramy pochodzące lub przeznaczone dla stacji okrętowej albo nadbrzeżnej, nie podlegającej postanowieniom niniejszej Konwencji.

Do radjotelegramów dopuszczonych mają się Stosować zwykle taksy.

Każdy radjotelegram, pochodzący ze stacji okrętowej i odebrany przez stację nadbrzeżną kraju układającego się lub przyjęty celem przesiania w tranzycie przez administracją kraju, należącego do Konwencji, jest wystany dalej.

Również jest przesyłany dalej każdy radjotelegram przeznaczony dla okrętu, jeżeli administracja kraju układającego się przyjęła go od nadawcy, lub jedli administracja kraju układającego się przyjęła telegram celem przesiania w tranzycie przez kraj nie układający się z zastrzeżeniem.

Art.  15.

Postanowienia artykułów 8 1 9 tej Konwencji mają zastosowanie również do innych urządzeń radjotelegraficznych, niewskazanych w art. 1.

Art.  16.

Rządy, które nie podpisały niniejszej Konwencji, mogą na swe życzenie przystąpić do niej.

O takiem przystąpieniu zawiadamia się drogą dyplomatyczną ten z Rządów układających się, na którego terytorjum odbyła się ostatnia Konferencja, $ ten Rząd zawiadomi wszystkie inna Rządy.

Takie przystąpienie zawiera z samego prawa przystąpienie do wszystkich klauzul niniejszej Konwencji i dopuszczenie do udziału we wszystkich korzyściach w niej omówionych,

Przystąpienie do Konwencji Rządu kraju, mającego kolonje, posiadłości lub protektoraty, nie oznacza przystąpienia kolonji, posiadłości i protektoratów tegoż kraju, o ile Rząd ten nie przedstawi w tym celu odpowiedniej deklaracji. Te kolonje, posiadłości lub protektoraty jako całość lub każde z nich oddzielnie, mogą stanowić podmiot oddzielnego przystąpienia albo też oddzielnego wypowiedzenia pod warunkami przewidzianemi w artykule niniejszym i 22-im.

Art.  17.

Postanowienia art. 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 11, 12 i 17 Międzynarodowej Konwencji Telegraficznej, zawartej w Petersburgu 10/22 lipca 1875 r. mają zastosowanie do Międzynarodowej Radjotetegrafji.

Art.  18.

W razie różnicy zdań pomiędzy dwoma lub więcej Rządami, układającemi cię. co do interpretacji lub wykonania bądź niniejszej Konwencji, bądź też Regulaminu, przewidzianego w art. 11, sprawa sporna może być poddana za wspólną zgodą pod rozstrzygnięcie Sądu rozjemczego. W takim wypadku każdy z Rządów interesowanych wybiera inny Rząd niezainteresowany w tej sprawie.

Delegacja sędziów Sądu rozjemczego ma być powzięta przez absolutną większość głosów.

W razie podziału głosów sędziowie rozejmujący, celem rozstzygnięcia sprawy spornej wybierają inny układający się Rząd również niezinteresowany w sporze. W braku porozumienia co do tego wyboru, każdy sędzia proponuje jakiś nie zainteresowany, układający się Rząd. Pomiędzy temi zaproponowanemi Rządami ciągnie się losy. Losuje ten Rząd, na którego terytorjum urzęduje Biuro Międzynarodowe, przewidziane w art. 13.

Art.  19.

Wysokie układające się Strony obowiązują się wydać lub zaproponować swoim odnośnym ciałom prawodawczym wydanie zarządzeń niezbędnych w celu zapewnienia wykonania niniejszej Konwencji.

Art.  20.

Wysokie układające się Strony podają sobie wzajemnie do wiadomości ustawy, które już mogły być wydane lub które będą wydane w ich krajach odnośnie co do przedmiotu niniejszej Konwencji.

Art.  21.

Wysokie układające się Strony zachowują zupełną swobodą odnośnie co do urządzeń radjotelegraficznych, nie przewidzianych w art. 1, w szczególności odnośnie co do urządzeń marynarki wojennej i wojskowych, a także co do stacji, zapewniających komunikacją pomiędzy dwoma stałemi punktami. Wszystkie tego rodzaju urządzenia i stacje podlegają jedynie zobowiązaniom, przewidzianym w art. 8 i 9 niniejszej Konwencji.

Jednakże jeżeli te urządzenia i stacje uskuteczniają wymianę publicznej korespondencji morskiej, to celem wykonywania tej służby mają stosować się. do przepisów Regulaminu, dotyczącego sposobu przesyłania korespondencji i rachunkowości.

Jeżeli, z drugiej strony, stacje nadbrzeżne, obok prowadzenia korespondencji publicznej z okrętami na morzu, zapewniają równocześnie korespondencję między punktami stałemi, to nie podlegają przepisom Konwencji, z wyjątkiem postanowienia artykułów 8 i 9 tejże Konwencji.

Wszelako stałe stacje lądowe, korespondujące między sobą, nie powinny odmawiać wymiany radjotelegramów z inną stałą stacją z powodu systemu, przyjętego przez tą ostatnią; atoli każdy kraj ma zupełnie wolną rękę w organizowaniu służby korespondencji pomiędzy stałemi punktami i przy oznaczaniu korespondencji do załatwiania przez stacje, przystosowane do tej służby.

Art.  22.

Niniejsza Konwencja będzie podana do wykonania od 1 lipca 1913 r. i pozostaje w mocy na czas nieograniczony i aż do upływu rocznego terminu od dnia, w którym zostało zgłoszone wypowiedzenie jej.

Wypowiedzenie wywiera swój skutek tylko w stosunku do Rządu, w imieniu którego zostało ono zgłoszone. Dla innych układających się. Stron Konwencja pozostaje nadal w mocy.

Art.  23.

Niniejsza Konwencja ma być ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne mają być złożone w Londynie w możliwie jaknajkrótszym czasie.

W wypadku, gdyby jedna lub kilka z Wysokich Stron układających się nie ratyfikowała Konwencji, mimo to pozostanie ona obowiązującą dla tych Stron, które ją ratyfikowały.

Ma dowód czego odnośni pełnomocnicy podpisać Konwencję w jednym egzemplarzu, który pozostaje w archiwum Rządu Brytańskiego i którego jeden odpis wręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie 5 lipca 1919 r.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

W chwili przystąpienia do podpisania Konwencji, postanowionej przez Międzynarodowy Konferencją radiotelegraficzną w Londynie, niżej podpisani pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

I.

Wobec tego, że dokładny charakter zgłoszonego przez Bośnią-Hercegowinę. przystąpienia nie jest jeszcze dokładnie określony, uznano, że jeden głos ma być udzielony Bośni-Hercegowinie, natomiast ma później nastąpić decyzja co do kwestji, czy ten głos przysługują jej na zasadzie drugiego paragrafu artykułu' 12 Konwencji, czy też ten głos udzielony jest jej zgodnie z postanowieniami trzeciego paragrafu tego artykułu.

II.

Następującą deklaracje przyjmuje się do wiadomości:

Delegacja Stanów Zjednoczonych oświadcza, że Rząd jej zmuszony jest wstrzymać się od wszelkiej akcji, dotyczącej taryf, ponieważ w Stanach Zjednoczonych przesyłanie radjotelegramów jakoteż telegramów eksploatowane jest całkowicie lub częściowo przez handlowe albo prywatne towarzystwa.

III.

Następującą deklarację również przyjęto do wiadomości:

Rząd Kanady zastrzega sobie możność ustalania dla każdej ze swoich stacji nadbrzeżnych całkowitej opłaty morskiej za radjotelegramy, pochodzące z północnej Ameryki i przeznaczone dla jakiegokolwiek-bądź okrętu w ten sposób, że opłata nadbrzeżna wynosi ⁸/₅, okrętowa zaś ²/₅ całkowitej opłaty.

Na dowód czego odnośni pełnomocnicy sporządzili niniejszy protokuł końcowy, który będzie miał taką samą moc obowiązującą, jak gdyby jego postanowienia były włączone do tekstu samej konwencji, do której się odnosi i podpisali go w jednym egzemplarzu, który pozostanie w archiwum Brytańskiego Rządu i którego jeden odpis przesłany będzie każdej stronie.

Sporządzono w Londynie 5 lipca 1912 r.

Wspomniane wyżej zastrzeżenia brzmią, jak następuje:

1) "Ze względu na ewentualną w przyszłości prywatną eksploatacje, swych stacji radjotelegraficznych publicznego użytku, zastrzega się, swobodę, działania w stosunku do tych artykułów Konwencji i jej aneksów, które dotyczą wysokości wewnętrznych taryf radiotelegraficznych".

2) "Aż do czasu ratyfikowania Traktatu Pokojowego z Rosją, polskie stacje radjotetegraficzne podlegają specjalnym ustanowionym na czas wojny przepisom i do czasu powyższego całkowite uzgodnienie ich działalności z przepisami Konwencji nastąpić nie może".

Do powyższej Konwencji należą dotychczas następujące państwa, kraje i terytorja:

Spis krajów Państw i terytoriów, które przystąpiły do międzynarodowej Konwencji Radiotelegraficznej.

KRAJ Data przystąpienia do Międzynarodowej Unji Radiotelegraficznej

Meksyk 6 października 1913.

Trypolis )

Cyrenaika }13 stycznia 1914.

Sarawak 23 kwietnia 1914.

Boliwja 13 października 1915.

Kolumbia 25 sierpnia 1914.

Guatemala 10 lipca 1914.

Nowa Kaledonja 19 lutego 1915.

Panama 14 lipca 1914

Peru 12 lipca 1915.

Tongo 29 maja 1915.

Francuskie posiadłości w Oceanji 3 lutego 1916.

Kuba 16 stycznia 1918.

Gusdelupa 10 stycznia 1917.

Islandja_. 26 lutego 1919.

Martynika 13 lutego 1917.

Jugosławja. 17 czerwca 1919.

Wenezuela. 13 sierpnia 1920.

Chiny 1 września 1920.

Polska 7 stycznia 1921.

Gdańsk (Wolne Miasto) 1 lipca 1921.

Ekuador 1 lipca 1920.

Czechosłowacja... 30 grudnia 1920.

Łotwa 1 stycznia 1922.

• Identyfikator: Dz.U.1922.88.795
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Międzynarodowa Konwencja Radjotelegraficzna. Londyn.1912.07.05.
• Data aktu: 05/07/1912
• Data ogłoszenia: 20/10/1922
• Data wejścia w życie: 07/01/1921