Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące kraje złożyły swoje dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpiły do wymienionych Konwencyj:Szwajcaria dnia 31 marca 1950 r.,
Jugosławia dnia 21 kwietnia 1950 r.
z zastrzeżeniami uczynionymi przy podpisaniu,
Monako dnia 5 lipca 1950 r.
Liechtenstein dnia 21 września 1950 r.,
Chile dnia 12 października 1950 r.,
Indie dnia 9 listopada 1950 r.,
Czechosłowacja dnia 19 grudnia 1950 r.
z zastrzeżeniami uczynionymi przy podpisaniu,
Watykan dnia 22 lutego 1951 r.,
Filipiny - Konwencja I dnia 7 marca 1951 r.,
Filipiny - Konwencje II, III i IV dnia 6 października 1952 r.,
Liban dnia 10 kwietnia 1951 r.,
Jordania dnia 29 maja 1951 r.,
Pakistan dnia 12 czerwca 1951 r.
z następującymi zastrzeżeniami co do art. 44 oraz art. 68 ustęp 2 Konwencji o ochronie osób cywilnych podczas wojny:
"Każda osoba podlegająca ochronie, będąca obywatelem de jure państwa nieprzyjacielskiego, przeciwko której podjęto lub zamierzono podjąć akcję zgodnie z art. 41, polegającą na wyznaczeniu przymusowego miejsca zamieszkania lub internowania, albo zgodnie z innymi przepisami, na podstawie tego, iż jest ona obywatelem państwa nieprzyjacielskiego, uprawniona będzie do przedłożenia mocarstwu zatrzymującemu lub zależnie od przypadku innemu właściwemu sądowi albo organowi administracyjnemu, który może zająć się sprawą tej osoby, dowodów, iż nie korzysta ona z ochrony jakiegokolwiek państwa nieprzyjacielskiego; przy czym przy podejmowaniu odpowiedniej akcji w drodze wstępnego zarządzenia lub zależnie od przypadku w drodze jego zmiany należy dać pełną wiarę tej okoliczności, jeśli została ona ustalona czy to na podstawie dalszego badania, czy też bez dalszego badania przez Mocarstwo zatrzymujące.
Rząd Pakistanu przyłącza się do zastrzeżeń uczynionych przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii i zastrzega sobie prawo wymierzania kary śmierci zgodnie z postanowieniami art. 68 ustęp 2, bez względu na to, czy wymienione w nim przestępstwa podlegają karze śmierci według ustawodawstwa obowiązującego na okupowanym terytorium w chwili rozpoczęcia okupacji".
Dania dnia 27 czerwca 1951 r.,
Francja dnia 28 czerwca 1951 r.,
Izrael dnia 6 lipca 1951 r.
z zastrzeżeniami uczynionymi przy podpisaniu,
Norwegia dnia 3 sierpnia 1951 r.,
Włochy dnia 17 grudnia 1951 r.,
Unia Południowo-Afrykańska dnia 31 marca 1952 r.,
Gwatemala dnia 14 maja 1952 r.,
Hiszpania dnia 4 sierpnia 1952 r.
utrzymując w mocy drugie zastrzeżenie złożone przy podpisaniu o treści następującej:
"Przez "obowiązujące prawo międzynarodowe" (art. 99) Hiszpania rozumie, że przyjmuje tylko takie prawo, które posiada źródła umowne lub które zostało uprzednio opracowane przez organizacje, w których uczestniczy".
Belgia dnia 3 września 1952 r.,
Meksyk dnia 29 października 1952 r.,
Egipt dnia 10 listopada 1952 r.,
Japonia dnia 21 kwietnia 1953 r.,
Salwador dnia 17 czerwca 1953 r.,
Luksemburg dnia 1 lipca 1953 r.
wycofując zastrzeżenia złożone przy podpisaniu Konwencji o traktowaniu jeńców wojennych,
Austria dnia 27 sierpnia 1953 r.,
San Marino dnia 29 sierpnia 1953 r.,
Syria dnia 2 listopada 1953 r.,
Nikaragua dnia 17 grudnia 1953 r.,
Szwecja dnia 28 grudnia 1953 r.,
Turcja dnia 10 lutego 1954 r.,
Liberia dnia 29 marca 1954 r.,
Kuba dnia 15 kwietnia 1954 r.,
Związek Radziecki dnia 10 maja 1954 r.
z zastrzeżeniami uczynionymi przy podpisaniu,
Rumunia dnia 1 czerwca 1954 r.
z zastrzeżeniami uczynionymi przy podpisaniu,
Bułgaria dnia 22 lipca 1954 r.
z zastrzeżeniami uczynionymi przy podpisaniu,
Ukraina dnia 3 sierpnia 1954 r.
z zastrzeżeniami uczynionymi przy podpisaniu,
Białoruś dnia 3 sierpnia 1954 r.
z zastrzeżeniami uczynionymi przy podpisaniu,
Holandia dnia 3 sierpnia 1954 r.
z zastrzeżeniami uczynionymi przy podpisaniu,
Węgry dnia 3 sierpnia 1954 r.
z zastrzeżeniami uczynionymi przy podpisaniu,
Ekwador dnia 11 sierpnia 1954 r.,
Tailand dnia 28 grudnia 1954 r.,
Finlandia dnia 22 lutego 1955 r.,
Stany Zjednoczone dnia 2 sierpnia 1955 r.
z zastrzeżeniem uczynionym przy podpisaniu Konwencji o ochronie osób cywilnych podczas wojny, dotyczącym art. 68 ustęp 2, oraz z następującym zastrzeżeniem:
"Ratyfikując Konwencję Genewską o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych Stany Zjednoczone czynią to z zastrzeżeniem, że bez względu na jakiekolwiek przeciwne postanowienie lub postanowienia wymienionej Konwencji żaden z jej przepisów nie uczyni nielegalnym używania lub prawa używania w Stanach Zjednoczonych oraz na ich terytoriach i w ich posiadłościach godeł, znaków, insygniów lub słów Czerwonego Krzyża, których używanie było legalne według prawa wewnętrznego i rozpoczęło się przed 5 stycznia 1905 r., byle tylko to używanie przez użytkowników sprzed 1905 r. nie rozciągało się na umieszczanie godła, znaków i insygniów Czerwonego Krzyża na samolotach, statkach, pojazdach, budowlach i innych budynkach lub gruntach".
