W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tym wiedzieć należy, wiadomym czynimy:
Dnia dziewiętnastego listopada tysiąc dziewięćset trzydziestego siódmego roku podpisany został w Bernie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Radą Związkową Szwajcarską traktat o ekstradycji i pomocy prawnej w sprawach karnych wraz z protokołem końcowym o następującym brzmieniu dosłownym:
TRAKTAT
o ekstradycji i pomocy prawnej w sprawach karnych między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Szwajcarskim.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
i
RADA ZWIĄZKOWA SZWAJCARSKA,
ożywieni pragnieniem zapewnienia ścigania złoczyńców, postanowili zawrzeć traktat, celem uregulowania swych wzajemnych zobowiązań odnośnie pomocy prawnej w sprawach karnych i zamianowali w tym celu swymi pełnomocnikami: (pominięto),
którzy po okazaniu sobie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
* Z dniem 13 września 1993 r. (tj. z dniem wejścia w życie Europejskiej konwencji o ekstradycji w stosunku do Polski) nin. Traktat, zgodnie z art. 28 ust. 1 Europejskiej konwencji o ekstradycji, sporządzonej w Paryżu dnia 13 grudnia 1957 r. (Dz.U.94.70.307), utracił moc w części dotyczącej ekstradycji. Z dniem 17 czerwca 1996 r. (tj. z dniem wejścia w życie Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych w stosunku do Polski) nin. Traktat, zgodnie z art. 26 ust. 1 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r. (Dz.U.99.76.854), utracił moc w części dotyczącej pomocy prawnej w sprawach karnych, z zastrzeżeniem postanowień art. 15 ust. 7, art. 16 ust. 3 i art. 26 ust. 2 Konwencji.