Odszkodowanie z powodu utraty życia lub całkowitej utraty zdolności do pracy przez oficerów i szeregowych Policji Państwowej, wskutek popełnionych na nich w związku ze służbą czynów karygodnych, względnie nieszczęśliwych wypadków doznanych przez nich z powodu lub w czasie pełnienia obowiązków służbowych.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I SKARBU

z dnia 11 marca 1929 r.

o odszkodowaniu z powodu utraty życia lub całkowitej utraty zdolności do pracy przez oficerów i szeregowych Policji Państwowej, wskutek popełnionych na nich w związku ze służbą czynów karygodnych, względnie nieszczęśliwych wypadków doznanych przez nich z powodu lub w czasie pełnienia obowiązków służbowych.

Na podstawie art. 152 i 155 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o Policji Państwowej (Dz. U. R. P. Nr. 28, poz. 257) zarządza się co następuje:

§ 1. Oficerom i szeregowym Komendy Głównej Policji Państwowej oraz ich rodzinom przyznaje odszkodowanie i zarządza wypłatę Komendant Główny Policji Państwowej, innym zaś oficerom i szeregowym Policji Państwowej oraz ich rodzinom przyznaje odszkodowanie i zarządza wypłatę komendant wojewódzki Policji Państwowej tego województwa, w którem dany oficer lub szeregowy miał przydział.

§ 2. Prawo do odszkodowania dla oficerów i szeregowych Policji Państwowej ustala się z urzędu na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej.

Prawo do odszkodowania dla rodzin po oficerach i szeregowych Policji Państwowej ustala się na podstawie urzędowego stwierdzenia zgonu i przeprowadzonych w związku z tem dochodzeń.

§ 3. Do wymiaru odszkodowania nie zalicza się zapomóg, diet, strawnego, nagród i innych wynagrodzeń, nie mających charakteru dodatku do uposażenia.

§ 4. Prawo oficera lub szeregowego Policji Państwowej do odszkodowania, przysługującego na podstawie art. 152 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o Policji Państwowej, ustala się na podstawie orzeczenia lekarskiego wydanego w czasie badania przy rozwiązywaniu stosunku służbowego (przeniesieniu zainteresowanego na emeryturę).

Prawo do odszkodowania dla rodzin po oficerach i szeregowych Policji Państwowej ustala się na podstawie urzędowego stwierdzenia zgonu i przeprowadzonych w związku z tem dochodzeń.

§ 5. Poszkodowani względnie ich rodziny, którym w myśl art. 152 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o Policji Państwowej przysługuje prawo do odszkodowania, winni wnieść podania do władz, wymienionych w § 1.

Termin składania podań o odszkodowania, przysługujące na mocy powołanego wyżej art. 152, upływa z dniem 28 lutego 1934 r., przyczem podania, wniesione po tym terminie, pozostawione będą bez uwzględnienia.

Wspomniane wyżej podania, adresowane do władz, wymienionych w § 1, mogą być składane w jakimkolwiek urzędzie (jednostce terytorjalnej) Policji Państwowej.

§ 6. O ile nieszczęśliwy wypadek miał miejsce przed wprowadzeniem waluty złotowej, wysokość odszkodowania określoną w walucie markowej przerachowuje się na złote w myśl rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. o przerachowaniu należności innemi przepisami nieobjętych oraz o posiłkowem stosowaniu rozporządzenia z dnia 14 maja 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 115, poz. 1030).

§ 7. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

• Identyfikator: Dz.U.1929.26.270
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Odszkodowanie z powodu utraty życia lub całkowitej utraty zdolności do pracy przez oficerów i szeregowych Policji Państwowej, wskutek popełnionych na nich w związku ze służbą czynów karygodnych, względnie nieszczęśliwych wypadków doznanych przez nich z powodu lub w czasie pełnienia obowiązków służbowych.
• Data aktu: 11/03/1929
• Data ogłoszenia: 23/04/1929
• Data wejścia w życie: 23/04/1929