Alarmy na statkach morskich.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA ŻEGLUGI

z dnia 11 lutego 1970 r.

w sprawie alarmów na statkach morskich.

Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu morskiego (Dz. U. z 1961 r. Nr 58, poz. 318) i § 5 pkt 8 i 10 oraz § 6 ust. 4 rozporządzenia Ministra Żeglugi z dnia 26 marca 1964 r. w sprawie bezpieczeństwa statków morskich (Dz. U. z 1964 r. Nr 15, poz. 89 i z 1966 r. Nr 34, poz. 205) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Przepisy zarządzenia stosuje się do polskich statków morskich, z wyjątkiem:

1) jednostek pływających marynarki wojennej, organów ochrony granic i Milicji Obywatelskiej,

2) statków bez własnego napędu,

3) statków, na których wymagana liczebność załogi jest mniejsza niż 5 osób.

2. Przepisy w sprawie alarmów na statkach wymienionych w ust. 1 pkt 2 i 3 wydają urzędy morskie.

§  2.

1. Na statkach morskich obowiązują następujące alarmy:

1) alarm łodziowy, w razie potrzeby opuszczenia statku; alarm ogłasza się siedmioma lub więcej krótkimi dźwiękami z następującym po nich jednym długim dźwiękiem gwizdka lub syreny (· · · · · · · –), (· · · · · · · · –) itd.,

2) alarm pożarowy, w razie pożaru lub stwierdzenia poważnego zagrożenia pożarowego na statku; alarm ogłasza się dwoma krótkimi i jednym długim dźwiękiem gwizdka lub syreny (·· –),

3) alarm "człowiek za burtą", w razie ratowania człowieka, który wypadł za burtę; alarm ogłasza się trzema długimi dźwiękami gwizdka lub syreny (– – –),

4) alarm wodny, w razie gdy stwierdzono na statku obecność wody zagrażającej bezpieczeństwu statku; alarm ogłasza się dwoma krótkimi, z następującymi po nich dwoma długimi dźwiękami, a następnie znowu dwoma krótkimi dźwiękami gwizdka lub syreny (· ·– – · ·).

2. W celach szkoleniowych przeprowadza się na statkach alarmy ćwiczebne dla załogi oraz alarmy próbne dla pasażerów.

3. Przy ogłaszaniu alarmów ćwiczebnych i próbnych w portach należy zamiast gwizdka lub syreny używać dzwonków wewnętrznych lub innej wewnętrznej sygnalizacji dźwiękowej.

§ 3. Sygnały alarmowe należy dawać tak często, jak tego wymagają okoliczności, i uzupełniać je dodatkowym sygnałem dźwiękowym uruchamianym elektrycznością z mostku, a słyszalnym we wszystkich pomieszczeniach, w których mogą znajdować się ludzie. Charakterystyka tego dodatkowego sygnału powinna być zgodna z charakterystyką ustaloną dla odpowiedniego sygnału w § 2 ust. 1.

§  4.

1. Na statku powinien znajdować się rozkład alarmowy określający sygnały alarmowe i ich charakterystykę oraz sposób postępowania i obowiązki członków załogi na wypadek alarmu.

2. Na statku, na którym znajdują się pomieszczenia pasażerskie, powinny znajdować się również tablice informacyjne dla pasażerów, określające dotyczące pasażerów sygnały alarmowe i ich charakterystykę oraz sposób zachowania się pasażerów na wypadek alarmu.

3. Szczegółowe przepisy dotyczące rozkładu alarmowego, tablic informacyjnych dla pasażerów, terminów i sposobu przeprowadzania alarmów ćwiczebnych i próbnych określa instrukcja stanowiąca załącznik do zarządzenia.

§ 5. O przeprowadzeniu alarmów przewidzianych w zarządzeniu lub o niemożności ich przeprowadzenia w przepisanym terminie albo o częściowym tylko ich przeprowadzeniu należy dokonać zapisu w dzienniku okrętowym lub w innym odpowiednim dzienniku statku.

§ 6. Urzędy morskie w uzgodnieniu z armatorami ustalą dla poszczególnych typów statków ilość i rodzaj sprzętu i materiałów, jakie obowiązany jest posiadać statek na wypadek alarmu wodnego, przeznaczonych do likwidowania przecieków i ratowania statku przed zatonięciem (wyposażenie awaryjne).

§ 7. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie dwóch tygodni od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK

INSTRUKCJA W SPRAWIE ALARMÓW NA STATKACH MORSKICH

§  1.

1. Statek przed wyjściem na morze powinien posiadać rozkład alarmowy, sporządzony stosownie do:

1) znajdującego się na statku wyposażenia ratunkowego, radiokomunikacyjnego, pożarowego i awaryjnego,

2) składu i liczebności załogi,

3) liczby pasażerów.

2. Rozkład alarmowy powinien:

1) obejmować alarmy: łodziowy, pożarowy, "człowiek za burtą" i wodny,

2) podawać charakterystykę sygnałów alarmowych,

3) wyznaczać stanowiska alarmowe dla członków załogi i punkty zborne dla pasażerów,

4) określać obowiązki każdego członka załogi w czasie alarmu,

5) określać miejsce przechowywania wyposażenia awaryjnego; zaleca się, aby wyposażenie to przechowywane było w miejscu łatwo dostępnym, powyżej pokładu głównego, a na ochronnopokładowcach otwartych - powyżej pokładu ochronnego, w pomieszczeniach nie przylegających do dziobnicy statku.

3. Rozkład alarmowy powinien być sprawdzony, podpisany i opatrzony datą przez kapitana statku oraz powinien być wywieszony na widocznych miejscach, a w szczególności w:

1) kabinie nawigacyjnej lub sterowni,

2) maszynowni,

3) korytarzach prowadzących do pomieszczeń załogowych i pasażerskich.

4. Obok rozkładu alarmowego na statku powinien być wywieszony w miejscu ogólnie dostępnym, powyżej pokładu głównego, plan systemu balastowo-osuszającego statku.

§ 2. Rozkład alarmowy powinien określać obowiązki wyznaczone poszczególnym członkom załogi stosownie do rodzaju alarmu, w szczególności w związku z:

1) postępowaniem w razie:

a) potrzeby opuszczenia statku,

b) spostrzeżenia pożaru lub wypadnięcia człowieka za burtę,

c) pożaru statku w porcie,

d) stwierdzenia na statku obecności wody zagrażającej bezpieczeństwu statku,

2) podziałem czynności i obsadą stanowisk alarmowych załogi pokładowej, maszynowej i hotelowej, odrębnie dla każdego rodzaju alarmu,

3) zamykaniem drzwi wodoszczelnych i pożarowych, iluminatorów, zaworów i urządzeń do zamykania ścieków oraz innych podobnych otworów,

4) obsadą, wyposażeniem i wodowaniem łodzi i tratw oraz dostarczaniem na nie odpowiedniej liczby koców, jak również ogólnym przygotowaniem innych środków ratunkowych,

5) obsługą silników na łodziach lub napędu śrubowo-ręcznego i wiosłowego oraz obsługą instalacji radiowej i reflektorów,

6) ostrzeganiem i kierowaniem ruchem pasażerów, zwłaszcza w korytarzach i klatkach schodowych, gromadzeniem pasażerów w punktach zbornych, sprawdzaniem, czy pasażerowie są właściwie ubrani i czy we właściwy sposób założyli na siebie pasy ratunkowe, oraz rozmieszczaniem pasażerów w łodziach i tratwach ratunkowych,

7) składem, wyposażeniem i zbiórką sekcji przeciwpożarowej,

8) wyłączaniem prądu elektrycznego i wentylacji z zagrożonej części statku,

9) ustalaniem miejsc przebicia statku,

10) przygotowywaniem i uruchamianiem pomp,

11) przygotowywaniem wyposażenia awaryjnego, w szczególności wyciąganiem plastra i lin naciągowych i zamocowywaniem lin do plastra,

12) podciąganiem lin podstępkowych,

13) sondowaniem zęz i zbiorników balastowych,

14) uszczelnianiem miejsca przecieku (założenie plastra, poduszki itp.),

15) sprawdzaniem zaworów skrajnika dziobowego,

16) sprawdzaniem znajomości przez załogę systemu balastowo-osuszającego.

§  3.

1. Każdy członek załogi powinien mieć przydzielony numer alarmowy i kartę alarmową.

2. Należy na bieżąco prowadzić wykaz numerów alarmowych, zawierający nazwiska, imiona i stanowiska członków załóg, którym numery te zostały przydzielone.

3. Karta alarmowa powinna zawierać numer alarmowy oraz określać przewidziane dla posiadacza tego numeru czynności w zakresie każdego rodzaju alarmu.

4. Karty alarmowe dla cudzoziemców będących członkami załogi powinny być wypełnione w zrozumiałym dla nich języku.

§  4.

1. Tablice informacyjne dla pasażerów powinny zawierać informacje o:

1) charakterystyce i znaczeniu sygnałów alarmowych dotyczących pasażerów,

2) zachowaniu się pasażerów w czasie alarmów,

3) położeniu punktu zbornego dla pasażerów,

4) numerze łodzi lub tratwy ratunkowej, do której powinni udać się w razie alarmu pasażerowie określonej kabiny lub pomieszczenia,

5) postępowaniu w razie zauważenia pożaru na statku lub wypadnięcia człowieka za burtę,

6) sposobie zakładania pasa ratunkowego w formie ilustrowanej rysunkami lub zdjęciami fotograficznymi.

Tablice te powinny być wywieszone na widocznym miejscu w kabinach i pomieszczeniach pasażerskich.

2. Informacje przewidziane w ust. 1 powinny być podane w językach polskim i angielskim oraz w miarę potrzeby w innym języku obcym.

§  5.

1. Alarmy ćwiczebne dla załogi, z wyjątkiem alarmu wodnego, przeprowadza się:

1) na statkach pasażerskich - każdorazowo przed opuszczeniem przez statek portu wyjścia w inną niż krótka podróż międzynarodową, a następnie raz w tygodniu,

2) na statkach pasażerskich uprawiających krótkie podróże międzynarodowe oraz żeglugę krajową - raz w miesiącu,

3) na statkach innych niż pasażerskie - w odstępach czasu nie przekraczających jednego miesiąca, z tym że jeżeli na statku zmieniono ponad 25% ogólnego stanu załogi od chwili ostatniego alarmu - alarm należy przeprowadzić przed upływem 24 godzin od wyjścia statku z portu, w którym nastąpiła zmiana załogi.

2. Krótka podróż międzynarodowa, o której mowa w ust. 1, oznacza podróż międzynarodową, w czasie której statek nie oddala się więcej niż 200 mil morskich od portu lub miejsca, w którym pasażerowie i załoga mogą znaleźć bezpieczne schronienie, przy czym odległość między ostatnim odwiedzonym portem kraju, z którego rozpoczęto podróż, a końcowym portem przeznaczenia nie przekracza 600 mil morskich.

3. Ćwiczebne alarmy wodne należy przeprowadzać na wszystkich statkach w odstępach czasu nie przekraczających 3 miesięcy.

§  6.

1. Alarm próbny dla pasażerów przeprowadza się przed upływem 24 godzin od chwili wyjścia statku z portu, w którym przyjęto pasażerów.

2. Jeżeli podróż statku ma trwać krócej niż 24 godziny, kapitan statku powinien zamiast alarmu próbnego ogłosić pasażerom w jak najkrótszym czasie po rozpoczęciu podróży sposób postępowania w razie niebezpieczeństwa oraz wskazać rozmieszczenie i sposób użycia środków ratunkowych.

3. Jeżeli podróż statku trwać będzie dłużej niż 1 miesiąc, następne alarmy próbne dla pasażerów powinny być przeprowadzane w odstępach miesięcznych.

§  7.

1. Kapitan statku powinien przeprowadzać alarmy ćwiczebne i próbne zgodnie z obowiązującym rozkładem alarmowym i w taki sposób, aby członkowie załogi oraz pasażerowie znali i rozumieli przydzielone im obowiązki i czynności oraz potrafili je wykonać szybko i sprawnie.

2. W czasie alarmów ćwiczebnych i próbnych kapitan statku obowiązany jest nadzorować ich przebieg, sprawdzać gotowość i stan techniczny środków ratunkowych, pożarowych i sprzętu awaryjnego oraz sprawność ich obsługi przez załogę.

§ 8. Podczas przeprowadzania ćwiczebnych lub próbnych alarmów łodziowych powinna być używana każdorazowo inna grupa łodzi ratunkowych. Użyte łodzie powinny być wychylane za burtę i opuszczane w miarę możności na wodę. W żadnym jednak wypadku okres niewodowania poszczególnej łodzi nie może przekraczać 4 miesięcy.

§ 9. Alarmy ćwiczebne i próbne przewidziane w zarządzeniu można przeprowadzać bezpośrednio jeden po drugim i łączyć je ze sobą, pod warunkiem wykonania wszystkich czynności przewidzianych dla tych alarmów.

§ 10. Zapis w dzienniku okrętowym lub w innym odpowiednim dzienniku statku dotyczący alarmów powinien określać w szczególności: datę przeprowadzenia i czas trwania alarmu ćwiczebnego lub próbnego, rodzaj alarmu lub ćwiczeń, urządzenia i wyposażenie, jakich użyto podczas alarmu, ocenę sprawności załogi oraz urządzeń i wyposażenia, opis przyczyn, wskutek których alarmy ćwiczebne i próbne nie odbyły się w przepisanych terminach lub odbyły się tylko częściowo, stan działania drzwi wodoszczelnych i pożarowych oraz innych zamknięć, wyniki uruchamiania silników lub napędu ręcznego łodzi, przeglądu wyposażenia łodzi, sprzętu ratunkowego, przeciwpożarowego i awaryjnego.

• Identyfikator: M.P.1970.7.69
• Rodzaj: Zarządzenie
• Tytuł: Alarmy na statkach morskich.
• Data aktu: 11/02/1970
• Data ogłoszenia: 06/03/1970
• Data wejścia w życie: 21/03/1970