(C/2024/2440)Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 8 kwietnia 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: CF (przedstawiciele: M. Velardo, avocate)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji PMO/2 Emerytury nr 1835091900 z dnia 5 stycznia 2023 r., na mocy której odmówiono przeniesienia uprawnień emerytalnych z funduszu krajowego GRC-ETEAP-EX TEAYAP do europejskiego funduszu emerytalnego;
- stwierdzenie nieważności decyzji PMO/2 Emerytury nr 1835091900 du 5 stycznia 2023, na mocy której odmówiono przeniesienia uprawnień emerytalnych z funduszu krajowego GRC-MTS-METOXITO-TAMEIO STRATOU do europejskiego funduszu emerytalnego;
- stwierdzenie nieważności decyzji PMO/2 Emerytury nr 1835091900 z dnia 5 stycznia 2023 r., na mocy której odmówiono przeniesienia uprawnień emerytalnych z funduszu krajowego GRC-EFKA (EX ETEAEP-EX OAEE) do europejskiego funduszu emerytalnego;
- stwierdzenie nieważności decyzji PMO/2 Emerytury nr 1835091900 z dnia 5 stycznia 2023, na mocy której odmówiono przeniesienia uprawnień emerytalnych z funduszu krajowego GRC-ETEAEP (EX TPDY) do europejskiego funduszu emerytalnego;
- stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego nr Ares (2023) 7199336, z dnia 23 października 2023 r. oddalającej zażalenie strony skarżącej z dnia 27 marca 2023 r.;
- obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa: ogólne przepisy wykonawcze, które wprowadzają termin pod rygorem utraty praw, nieprzewidziany w przepisach dotyczących wyższej rangi, naruszają art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego. Strona skarżąca podnosi również zarzut niezgodności z prawem na podstawie art. 277 TFUE w odniesieniu do tych przepisów ogólnych.
2. Zarzut drugi dotyczący usprawiedliwionego błędu w zakresie, w jakim strona skarżąca nie była w stanie dotrzymać terminu wskazanego przez Komisję z powodu reformy funduszy emerytalnych w Grecji, której skutków nie była w stanie wyjaśnić w urzędach krajowych pomimo licznych składanych wniosków.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa w zakresie wykładni pojęcia siły wyższej, ponieważ Komisja nie dokonała odpowiedniej oceny wpływu kryzysu zdrowotnego związanego z COVID-19 na dochowanie terminów.
4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia obowiązku dbałości, ponieważ nie wzięto pod uwagę interesów strony skarżącej i okoliczności towarzyszących złożeniu wniosku o przeniesienie "in".
5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności, ponieważ oddalenie wniosku o przeniesienie "in" ma nieproporcjonalne skutki dla strony skarżącej, która nie będzie w stanie odzyskać składek wpłaconych do krajowych funduszy emerytalnych.
