[Sprawy połączone od C-810/21 do C-813/21 1 , Caixabank (Przedawnienie zwrotu kosztów hipotecznych)][Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Koszty wynikające ze sformalizowania umowy kredytu hipotecznego - Zwrot kwot zapłaconych na podstawie warunku uznanego za nieuczciwy - Rozpoczęcie biegu terminu przedawnienia roszczenia restytucyjnego]
(C/2024/1819)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 11 marca 2024 r.)
Sąd odsyłający
Audiencia Provincial de Barcelona
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Caixabank SA, dawniej Bankia SA (C-810/21), Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA (C-811/21), Banco Santander SA (C-812/21), OK, PI (C-813/21)
Strona pozwana: WE, XA (C-810/21), TB, UK (C-811/21), OG (C-812/21), Banco Sabadell SA (C-813/21)
Sentencja
1) Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich w związku z zasadą skuteczności
należy interpretować w ten sposób, że:
sprzeciwiają się one wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą w następstwie stwierdzenia nieważności nieuczciwego warunku umownego obciążającego konsumenta kosztami zawarcia umowy kredytu hipotecznego roszczenie o zwrot takich kosztów podlega dziesięcioletniemu terminowi przedawnienia, który rozpoczyna bieg w chwili, gdy warunek ten wyczerpuje swoje skutki wraz z dokonaniem ostatniej płatności wspomnianych kosztów, przy czym nie ma w tym względzie znaczenia okoliczność, że konsument ten ma wiedzę o ocenie prawnej tych okoliczności faktycznych. Zgodność zasad stosowania terminu przedawnienia z tymi przepisami należy oceniać z uwzględnieniem tych zasad jako całości.
2) Dyrektywę 93/13
należy interpretować w ten sposób, że:
sprzeciwia się ona wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą w celu określenia początku biegu terminu przedawnienia roszczenia konsumenta o zwrot kwot nienależnie zapłaconych w wykonaniu nieuczciwego warunku umownego można uznać, że istnienie utrwalonego orzecznictwa krajowego dotyczącego nieważności podobnych warunków umownych wykazuje spełnienie przesłanki dotyczącej wiedzy danego konsumenta o nieuczciwym charakterze tego warunku i wynikających z tego skutkach prawnych.
