[Sprawa C-261/22 1 , GN (Podstawa odmowy uzasadniona najlepszym interesem dziecka)][Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Europejski nakaz aresztowania - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Artykuł 1 ust. 3 - Artykuł 15 ust. 2 - Procedura przekazywania osób między państwami członkowskimi - Podstawy odmowy wykonania - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 7 - Poszanowanie życia prywatnego i rodzinnego - Artykuł 24 ust. 2 i 3 - Uwzględnienie najlepszego interesu dziecka - Prawo każdego dziecka do utrzymywania stałego, osobistego związku i bezpośredniego kontaktu z obojgiem rodziców - Matka mająca małe dzieci, które z nią zamieszkują]
(C/2024/1373)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 19 lutego 2024 r.)
Sąd odsyłający
Corte suprema di cassazione
Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej
GN
przy udziale: Procuratore generale presso la Corte d'appello di Bologna
Sentencja
Artykuł 1 ust. 2 i 3 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., rozpatrywany w świetle art. 7 oraz art. 24 ust. 2 i 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,
należy interpretować w ten sposób, że:
stoi on na przeszkodzie temu, by wykonujący nakaz organ sądowy odmówił przekazania osoby, której dotyczy europejski nakaz aresztowania, ze względu na to, że osoba ta jest matką zamieszkujących z nią małych dzieci, chyba że, po pierwsze, organ ten dysponuje informacjami dowodzącymi istnienia rzeczywistego ryzyka naruszenia prawa podstawowego do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego tej osoby, zagwarantowanego w art. 7 karty praw podstawowych, oraz najlepszego interesu jej dzieci, chronionego na mocy art. 24 ust. 2 i 3 tej karty, ze względu na systemowe lub ogólne nieprawidłowości w zakresie warunków odbywania kary pozbawienia wolności przez matki małych dzieci i opieki nad tymi dziećmi w wydającym nakaz państwie członkowskim, oraz po drugie, istnieją poważne i sprawdzone podstawy, aby uznać, iż z powodu takich warunków odnośne osoby, z uwagi na ich sytuację osobistą, będą na to ryzyko narażone.
