Dwunastoletni pies rasy bokser został odebrany właścicielce i na mocy decyzji burmistrza przekazany do miejscowego schroniska. Stowarzyszenie, które było inicjatorem akcji, odwołało się od tej decyzji, wskazując, że schronisko nie zapewni psu właściwej opieki. Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzji jednak nie zmieniło. Sprawą zajął się zatem sąd administracyjny.
Czytaj więcej w LEX: Czasowy odbiór zwierzęcia - komentarz praktyczny >>>
Pies powinien zostać w schronisku
Sąd przypomniał, że każde rozstrzygnięcie w sprawie zapadłe w oparciu o przepisy ustawy o ochronie zwierząt powinno nawiązywać do zindywidualizowanych potrzeb zwierzęcia. Jeżeli zatem stan zdrowia zwierzęcia będzie wymagał przekazania go do specjalistycznej placówki, organy administracyjne powinny taką możliwość rozważyć. Zdaniem sądu, potrzeby indywidualne zwierzęcia stanowią bowiem przesłankę "innych okoliczności", o której mowa w art. 7 ust. 1c ustawy o ochronie zwierząt, umożliwiającą oddanie zwierzęcia podmiotowi, który zapewni mu opiekę.
WZORY DOKUMENTÓW w LEX:
- Decyzja wójta o czasowym odebraniu zwierzęcia właścicielowi >
- Zawiadomienie o dokonaniu interwencyjnego odbioru zwierzęcia przez Fundację >
Tymczasem w tej sprawie organy administracyjne, mimo dołączonej do odwołania dokumentacji weterynaryjnej, z której wynikał zły stan fizyczny psa, nie uznały, że w sprawie zachodzą "inne okoliczności" o którym mowa w powołanym przepisie. Nie poczyniono również ustaleń, co do sytuacji panującej w schronisku, do którego pies miałby trafić. Schronisko nie miało w istocie wiedzy na temat stanu zdrowia psa i potrzeby zapewnienia mu szczególnych warunków. W konsekwencji ustalenia organu odwoławczego sąd I instancji uznał za dowolne.
Sprawdź też: Na kim spoczywa obowiązek opieki nad psem osoby starszej oddanej do Domu Pomocy Społecznej? >>>
W skardze kasacyjnej Kolegium wyjaśniło, że jego zdaniem, pojęcie "innych okoliczności" należy odnosić do obiektywnych przeszkód związanych np. z funkcjonowaniem schroniska jak np. brakiem wolnych miejsc, które praktycznie wykluczają przekazanie tam zwierzęcia. Interpretacja sądu I instancji była błędna również z tego powodu, że wszystkie podmioty o tym profilu działania zapewniają zwierzętom opiekę na porównywalnym poziomie.
Sprawdź też: I OSK 1619/21, Wybór podmiotu sprawującego pieczę nad zwierzęciem - Wyrok NSA >>>
Nie tylko schronisko, ale każdy inny podmiot
Tej argumentacji nie podzielił sąd kasacyjny i skargę oddalił. Wyjaśnił, że ustawodawca w art. 7 ust. 1c ustawy wprowadził dwie przesłanki nieodpłatnego przekazania odebranego zwierzęcia innemu, aniżeli schronisko dla zwierząt, podmiotowi. Jedna została określona w sposób precyzyjny i stanowi ją brak zgody schroniska. Druga natomiast została wyznaczona przez posłużenie się określeniem nieprecyzyjnym i ocennym, odwołującym się do okoliczności uniemożliwiających przekazanie zwierzęcia - w tym przypadku - do schroniska.
"Okoliczności uniemożliwiające" to zwrot stanowiący klauzulę generalną. Tego rodzaju zwroty wprowadzają kryteria oceny, jaka musi być przez organ dokonana w konkretnej, rozstrzyganej sprawie, aby móc wydać rozstrzygnięcie. Posłużenie się taką techniką służy zapewnieniu elastyczności rozwiązania, możliwości dostosowania rozstrzygnięcia do okoliczności faktycznych przypadku i jego cech szczególnych. Nie można przyjąć, że te cechy szczególne mają wyłącznie charakter organizacyjny. Przedmiotem działań organu w przypadku czasowego odebrania zwierzęcia jest przecież dobrostan i ochrona zwierząt.
Optymalne rozstrzygnięcie powinno być wobec tego zorientowane na właściwą opiekę nad zwierzęciem, a jej kryteria będą każdorazowo związane z okolicznościami przypadku, w szczególności potrzebami zwierzęcia. Na taką interpretację wprost wskazuje zastrzeżenie, że opieka powinna być powierzona temu, kto zwierzęciu zapewni właściwą opiekę. Opieka właściwa to opieka adekwatna do okoliczności przypadku. Stopień zróżnicowania stanów faktycznych dotyczących zwierząt, jako przecież żywych i czujących istot może być tak szeroki, że ustawodawca zasadnie posłużył się określeniem skutkującym koniecznością oceny każdego ze stanów faktycznych. Twierdzenie, że stan zdrowia zwierzęcia nie jest okolicznością mogącą wpływać na wybór miejsca jego umieszczenia, nie znajduje zatem potwierdzenia w regulacji art. 7 ust. 1c ustawy o ochronie zwierząt.
