Sprawa dotyczyła zaległości z tytułu opłaty abonamentowej. Naczelnik urzędu skarbowego zajął pieniądze na rachunku bankowym Marka A. i zawiadomił go o tym. W odpowiedzi wskazał on, że nie zostały mu przedstawione dowody na to, że posiada odbiornik RTV, więc nie miał obowiązku uiszczania opłaty. Natomiast imienna książeczka opłaty abonamentowej stanowiła dowód posiadania odbiornika najpóźniej do grudnia 2008 r. Marek A. zwrócił też uwagę, że wierzyciel nie przedstawił żadnego dowodu, że przesłał mu zawiadomienie o nadaniu indywidualnego numeru identyfikacyjnego

Wierzyciel nie przejął się brakami

Wierzyciel uznał, że wniesiony zarzut nie był uzasadniony, a stanowisko to zostało utrzymane w mocy po złożeniu zażalenia. Przyznał on jednak rację, że skierowane zawiadomienie o nadaniu indywidualnego numeru identyfikacyjnego zostało błędnie zaadresowane. Wierzyciel uznał jednak, że skoro dłużnik nie reklamował tego na poczcie, to taki numer otrzymał. Ponadto wskazał, że skoro nie przedstawiono dokumentu wyrejestrowania odbiornika RTV, to dłużnik go posiada. W tym stanie rzeczy, naczelnik urzędu skarbowego stwierdził, że stanowisko wierzyciela jest dla niego wiążące i postanowił uznać, że wniesiony zarzut nie był zasadny. Stanowisko to zostało utrzymane w mocy przez organ drugiej instancji, więc Marek A. złożył skargę.

 

Prawo mediów

Monika Nowikowska, Zofia Zawadzka, Joanna Sieńczyło-Chlabicz

Sprawdź  

Opłata abonamentowa jest obowiązkiem

Sprawą zajął się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, który wskazał, że w orzecznictwie (np. wyrok NSA z 9 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 2116/16) zwraca się uwagę, że ustawa o opłatach abonamentowych (ua) statuuje dwa obowiązki. Pierwszy w zakresie uiszczania opłaty (art. 2 ua) i drugi dotyczący rejestracji (art. 5 ua). W ujęciu funkcjonalnym są one powiązane, jednakże w sensie prawnym są to dwa odrębne obowiązki. WSA podkreślił, że po zarejestrowaniu odbiornika RTV, uiszczanie opłaty abonamentowej jest obowiązkiem, który wynika z mocy samego prawa. Oznacza to, że dla jego realizacji nie jest konieczna konkretyzacja w drodze indywidualnego aktu administracyjnego.

Pogląd wierzyciela naruszał ustawę 

Wierzyciel twierdził, że wystarczającą przesłanką dla istnienia obowiązku poniesienia opłaty abonamentowej jest fakt niezgłoszenia wyrejestrowania odbiornika RTV lub też brak złożenia reklamacji w sprawie nieuzyskania indywidualnego numeru identyfikacyjnego. Pogląd ten został jednak uznany przez WSA za naruszający art. 2 ust. 1 ua i art. 7 ust. 1 ua. Pierwszy z tych przepisów stanowi o tym, że za używanie odbiorników radiofonicznych oraz telewizyjnych pobiera się opłaty abonamentowe. Domniemywa się przy tym, że osoba, która posiada odbiornik w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu, używa tego odbiornika. Drugi przepis zakłada zaś, że kontrolę wykonywania obowiązku rejestracji odbiorników RTV oraz obowiązku uiszczania opłaty abonamentowej prowadzi operator wyznaczony w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe.

Czytaj także: Prezydent podpisał ustawę o 2 mld zł dla państwowych mediów >>>

Wierzyciel powinien wyjaśnić sprawę

​Sąd podkreślił, że koniecznym i wystarczającym warunkiem istnienia obowiązku uiszczenia opłaty jest używanie odbiornika RTV. Natomiast data jego rejestracji wyznacza termin płatności abonamentu. Tymczasem z akt sprawy nie wynikało, czy dłużnik ma odbiorniki oraz czy i kiedy je zarejestrował. Istniały także wątpliwości co do wypełnienia przez wierzyciela obowiązku informacyjnego w zakresie nadania indywidualnego numeru identyfikacyjnego. W przeprowadzonym postępowaniu ograniczył się on bowiem jedynie to twierdzenia, że dłużnik nie udokumentował faktu wyrejestrowania odbiorników i nie zaprzeczał, że je posiada. W tym kontekście, sąd zwrócił uwagę, że to wierzyciel domagał się zapłaty, a sam nie wykazał ich zarejestrowania. Dłużnik podniósł to jako zarzut, więc kwestia ta powinna zostać wyjaśniona. Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił postanowienia organów egzekucyjnych obu instancji, które oparły swoje rozstrzygnięcia na niezgodnym z prawem stanowisku wierzyciela.

Wyrok WSA w Poznaniu z 28 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Po 693/19

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.