W 2017 roku mija 100 lat od zapoczątkowania polskiej awangardy - artystycznego nurtu, który radykalnie zmienił sposób myślenia o sztuce, wyznaczając jej nowe kierunki i cele.Oficjalnym początkiem polskiej awangardy było uznane za manifest otwarcie I Wystawy Ekspresjonistów Polskich 4 listopada 1917 roku w siedzibie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, na której zaprezentowano między innymi stanowiące dziś kanon prace Leona Chwistka, Tytusa Czyżewskiego i Zbigniewa Pronaszki.
Poprzez swoją artystyczną działalność polscy awangardziści istotnie wpłynęli na proces przemian społecznych dokonujący się w Polsce początków XX wieku. Twórczość takich artystów jak Stanisław Ignacy Witkiewicz, Władysław Strzemiński, Katarzyna Kobro, Tadeusz Peiper czy przedstawicieli ruchów korespondujących i dyskutujących z ich działalnością - futurystów i skamandrytów - stanowiła siłę napędową rozwoju kultury otwartej, a jednocześnie wpływała na konstytuowanie się na nowo artystycznej tożsamości niepodległej Polski.
Polska awangarda jako nowatorski kierunek artystyczny charakteryzujący się poszukiwaniem nowych form w sposób istotny wpłynęła na rozwój sztuk wizualnych, teatru, filmu i architektury, akcentując pozycję Polski na kulturalnej mapie świata. Jej tradycje były kontynuowane przez kolejne pokolenia plastyków, między innymi Romana Opałkę, Henryka Stażewskiego, Wojciecha Fangora, Alinę Szapocznikow, Natalię LL, Tadeusza Kantora.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, doceniając szczególną rolę i znaczenie ruchu awangardowego w tworzeniu kultury międzywojennej Polski, upamiętnia 100. rocznicę jego inauguracji.
