Ignacy Mościcki urodził się w Mierzanowie k. Ciechanowa w rodzinie szlacheckiej o silnych tradycjach niepodległościowych. Jego dziadek, ojciec oraz stryjowie walczyli w powstaniach narodowych.

W młodości Ignacy Mościcki był związany z Ligą Narodową, a następnie przystąpił do PPS. Należał do siatki zamachowców, planujących zamach na gubernatora rosyjskiego w Warszawie, jednak z powodu dekonspiracji musiał uciec z kraju.

Na emigracji przebywał w Anglii, później zaś w Szwajcarii, gdzie kontynuował karierę naukową, zostając wykładowcą na uniwersytecie we Fryburgu. Pracował tam nad efektywnymi metodami wykorzystywania azotu i uzyskiwania jego pochodnych, oczyszczania ropy naftowej, jak również produkcją kondensatorów, odnosząc znaczne sukcesy na tym polu, m.in. wynalazł metodę pozyskiwania kwasu azotowego z powietrza.

W późniejszych latach był wykładowcą i rektorem Politechniki Lwowskiej, a następnie profesorem na Politechnice Warszawskiej. Obok pracy naukowej zajmował się również organizowaniem polskiego przemysłu chemicznego. Został dyrektorem Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Chorzowie i założycielem Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Mościcach k. Tarnowa.

Ignacy Mościcki cieszył się dużym uznaniem w środowisku naukowym. Był ekspertem w wielu dziedzinach, a całokształt jego naukowych osiągnięć jest imponujący. Opublikował ponad sześćdziesiąt prac, był autorem czterdziestu patentów, otrzymał kilkanaście doktoratów honoris causa europejskich uczelni oraz dwa tytuły profesora honorowego. Prawa do swoich patentów - o wielkiej wartości majątkowej - przekazał nieodpłatnie odrodzonej Rzeczypospolitej.

4 czerwca 1926 r. z inicjatywy Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego został Prezydentem II Rzeczypospolitej Polskiej i z czasem stał się jednym z najważniejszych polityków obozu sanacyjnego, koncentrując się głównie na sprawach gospodarczych, a jednocześnie jako Prezydent stając się gwarantem stabilności państwa.

Po wybuchu II wojny światowej, ratując ciągłość państwa polskiego, opuścił kraj, został internowany w Rumunii, a 30 września 1939 r. przekazał stanowisko Prezydenta swojemu następcy. Resztę życia spędził w Szwajcarii - kraju, który nadał mu honorowe obywatelstwo. Zmarł 2 października 1946 r. w Versoix niedaleko Genewy. W 1993 r. jego szczątki wróciły do Polski i zostały złożone w krypcie prezydenckiej bazyliki archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie.

Doceniając zasługi Prezydenta Ignacego Mościckiego dla Polski oraz wybitny dorobek naukowy, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej czci Jego pamięć i oddaje hołd jednemu z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej inteligencji.