Stanisław Mikołajczyk należy do grona tych polskich polityków, dla których wolna, niepodległa, sprawiedliwa i demokratyczna Polska była dobrem najwyższym. Swoim życiem i działalnością dawał tego niezbite dowody.

W latach 1918-1919 uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim, a w 1920 r. jako ochotnik brał udział w obronie ojczyzny w czasie wojny polsko-bolszewickiej. W 1937 r. kierował Wielkim Strajkiem Chłopskim wymierzonym przeciwko autorytarnym rządom sanacji. Do walki o niepodległość kraju stanął także w 1939 r.

Na emigracji jako premier rządu Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie zabiegał o należne Polsce miejsce wśród wolnych, demokratycznych narodów Europy, nie zawsze znajdując zrozumienie i poparcie wśród własnych polityków i wśród aliantów. Po zakończeniu wojny wrócił do kraju i stanął na czele Polskiego Stronnictwa Ludowego, które dążyło do budowy państwa opartego na społecznej sprawiedliwości i rządzonego przez władze wybrane w demokratycznych wyborach.

Pełen wiary w lepszą przyszłość Polski wszedł w skład Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, uznanego przez aliantów za reprezentację narodu. Rząd ten w założeniu miał łączyć różne środowiska polityczne na rzecz odbudowy kraju. Mikołajczyk przegrał walkę o demokrację z totalitaryzmem komunistycznym. Zmuszony do wyjazdu na emigrację dalej walczył o wolną Polskę. Zawsze pozostawał wierny swoim przekonaniom.

W 50. rocznicę śmierci Stanisława Mikołajczyka Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oddaje hołd przywódcy ruchu ludowego i obrońcy demokracji.